قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 31 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 253 را دانلود کنید.
هیپوتیروئیدی(کم کاری تیروئید) که در اصطلاح عامیانه به گواتر معروف است هنگامی ایجاد میشود که غده تیروئید نتواند به اندازه نیاز بدن هورمون تولید کند.
در بین بیماری‌های غدد درون ریز هیپوتیروئیدی شایع ترین بیماری پس از دیابت می‌باشد و میزان بروز آن با افزایش سن بیشتر میشود. بیماری در زنان شایع‌تر است و می‌تواند در هر سنی ایجاد شود(امینی،1392) علل شایع ایجاد کننده بیماری عبارتند از: هیپوتیروئیدی اولیه، برداشته شدن تیروئید با جراحی، کمبود ید که در این مورد غده تیروئید بزرگ میشود (گواتر)، مصرف داروها (لیتیوم، آمیودارون و...)، هیپوتیروئیدی ایدیوپاتیک، تیروئیدیت هاشیموتو، استفاده از ید رادیواکتیو یا داروهای ضد تیروئید برای درمان سایر بیماری‌های تیروئید، هیپوتیروئیدی ثانویه که مربوط به اختلال عملکرد و کم کاری هیپوفیز است( Miller, 2007).
انواع هیپوتیروئید هیپوتیروئیدیسم شایعترین اختلال كلینیكی عملكرد تیروئید می‌باشد. هیپوتیروئیدیسم غالباً بوسیله برخی اختلالات غدة تیروئید ایجاد میشود كه به كاهش در تولید و ترشح تیروكسین و تری یدوتیرونین منجر میشود، كه در این صورت به عنوان هیپوتیروئیدیسم اولیه یا تیروئیدی نامیده میشود.
هیپوتیروئیدیسم اولیه با افزایش ترشح تیروتروپین همراهی دارد. تعداد كمتری از هیپوتیروئیدیسمها در نتیجة كاهش تحریك تیروئید بوسیله TSH ایجاد میشود كه به عنوان هیپوتیروئیدی مركزی با ثانویه نامیده میشود. هیپوتیروئیدیسم مركزی بوسیلة بیماری هیپوفیز یا هیپوتالاموس ایجاد میشود كه به علت كاهش هورمون آزاد كنندة تیرتروپین ایجاد میشود. در تمام جهان، كمبود ید شایعترین علت هیپوتیروئیدی می‌باشد.
در مناطقی كه دریافت ید كافی است، شایعترین علل، تیروئیدیتهای اتوایمیون مزمن هستند كه به انواع گواتر و فرمهای آتروفیك دیده میشوند و هیپوتیروئیدیسم به دنبال ردیاسیون می‌باشد كه هم به وسیله درمان هیپوتیروئیدیسم با ید رادیواكتیو و هم به وسیله رادیوتراپی مستقیم خارجی گردن در بیماران با لنفوم یا كانسرهای سر و گردن ایجاد میشود. هرچند كه هیپوتیروئیدیسم مركزی نادر می‌باشد، بعضی از علل آن به عنوان مثال، تومورهای هیپوتالاموس و هیپوفیز میباشند(نجفی پور،1383).
هیپوتیروئیدی خود ایمن هیپوتیروئیدیسم خود ایمن ممکن است با گواتر همراه باشد (بیماری هاشیموتو ، یاتیروئیدیت گواتری ) و یا در مراحل دیرتر بیماری، مقدار کمی از بافت تیروئید باقی بماند (تیروئیدیت آتروفیک ) از آنجا که روندهای خود ایمن به تدریج سبب کاهش عملکرد تیرویید می شوند، بنابراین یک مرحله جبرانی وجود دارد که در طی آن ، افزایش TSH سطح هورمونهای تیروئید را در حد طبیعی حفظ می کند.
علی رغم اینکه بعضی از این بیماران علائم و نشانه های ناچیزی دارند ، این حالت هیپوتیروئیدی تحت بالینی خوانده میشود. در مراحل بعدی ، سطح T4 غیر متصل سقوط کرده و میزان TSH افزایش بیشتری پیدا می کند؛ همچنین علائم و نشانه های بیمار به سرعت آشکار می شوند(دراین مرحله معمولاً میزان TSH بیشتر از 10mu/L است. این مرحله را هیپوتیروئیدی بالینی (هیپوتیروئیدی آشکار ) می نامند (بهجتی اردکانی،1390).
ادامه دارد ...
