قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 94 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 258 را دانلود کنید.

بر اساس این الگو، مدیران می توانند در محیطی که دست خوش سطوح مختلف تغییر است، با انتخاب واقع گرایانه استراتژی، تغییر اقتضایی را به جای استراتژی های تغییر کلیشه ای، به عنوان ابزاری برای حفظ «تناسب استراتژیک» سازمان در محیط انتخاب نمایند.

این الگو، چهار استراتژی مدیریت تغییر را پیشنهاد می کند که با توجه به اینکه مدیریت قصد استفاده از تغییر تدریجی یا تحول آفرین را دارد و یا سبک دیر جلب همکاری است یا اعمال اجبار؛ می توان به صورت اقتضایی از آن ها استفاده کرد.

جدول شماره (2-16) روابط بین انواع تغییر و سبک مدیر برای اجرای تغییر را نشان می دهد.

1. استراتژی بهبود مشارکتی: این نوع تحول کاملاً مناسب ایجاد تغییرات تدریجی است. حتی در صورتی که توان سازمان تناسب چندانی با محیط پیرامون خود نداشته باشد، بهره گیری از مشارکت کارکنان هنگام ایجاد تغییرات مناسب است؛ البته به شرط آنکه محدودیت زمانی وجود نداشته باشد. در چنین شرایطی مشارکت کلیه افراد و گروه های کاری سازمان می تواند موجب پشتیبانی از فرایند تغییر شود، بنابراین سبک مدیریتی متناسب با این شیوه، «سبک مشارکتی» است.

2. استراتژی بهبود اجباری: این نوع تحول نیز مانند مورد قبل مناسب سازمان هایی است که نیازمند اجرای برخی تغییرات تدریجی هستند یا از نظر طول مدت اجرای فرایند محدودیتی ندارند؛ اما استفاده از این استراتژی زمانی مناسب است که گرایش های غالب سازمان، مخالف با اجرای تغییرات باشد، پس سبک مدیریتی متناسب با این رویکرد «سبک دستوری» است.

3. استراتژی تحول کاریزماتیک: استفاده از این رویکرد به خصوص در شرایطی توصیه می شود که توان رقابتی سازمان تناسب ناچیزی با محیط پیرامون خود دارد و فرصت کافی برای بهره گیری از مشارکت گسترده کارکنان نیز وجود ندارد، درعین حال جو غالب سازمان از اجرای تغییرات اساسی پشتیبانی می کند، بدین ترتیب سبک مدیریتی متناسب با این رویکرد، «سبک مشورتی» است.

4. استراتژی تحول آمرانه: استفاده از این رویکرد هنگامی مناسب است که توان رقابتی سازمان به هیچ عنوان با محیط پیرامون خود تناسب نداشته باشد؛ به عبارت دیگر فاصله سازمان با محیط عمیق باشد، جو غالب سازمان از ایجاد تغییرات اساسی حمایت نکند و اجرای این تغییرات نیز کاملاً برای سازمان حیاتی باشد.

سبک مدیریتی متناسب با این رویکرد سبک دستوری است(دیواندری،1389.) جدول شماره (2-8) نوع شناسی استراتژی های تغییر دانفی و استیس

ادامه دارد ...