موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 60 صفحه
شماره فایل :: 35 mg

ریكاردو معتقد است سرمایه‌داران یا طبقه مولد جامعه تا زمانی كه نرخ سود مثبت است سود حاصل را به سرمایه‌گذاری تبدیل كرده و موجب تأمین منابع مالی می‌شوند. تا زمانی كه نرخ سود به اندازه كافی بالا باشد سرمایه‌داران قادر خواهند بود پس‌انداز و سرمایه‌گذاری كنند.

در این صورت عرضه سرمایه بالا می‌رود و دستمزد زیاد می‌شود این امر امكان اشتغال نیروی كار را كه از طریق رشد جمعیت در حال افزایش است فراهم می‌آورد اما با رشد مداوم جمعیت یا با فشار جمعیت و در شرایطی كه شیوه فنی تولید ثابت است جریان تبدیل سود به سرمایه‌گذاری به طور مداوم امكان‌پذیر نیست. بنابراین با افزایش نیروی انسانی جدید كه به زمین‌های در حال كشت و نامرغوب اضافه می‌گردد سهم بهره مالكانه از درآمد زمین افزایش یافته و حجم سود را كاهش می‌دهد.

در نتیجه طبقه غیرمولد جامعه غنی و غنی‌تر شده و درآمد خود را صرف خرید كالاهای لوكس و تجملی می‌كنند. درحالیكه طبقه سرمایه‌دار كاملاً از بین می‌رود.( ریكاردو، 2007، ص25) در این وضعیت از یك طرف چون جمعیت غیرفعال زیاد است دستمزد در حداقل معیشت قرار خواهد گرفت و از طرف دیگر با كاهش میزان سود جذب آن بوسیله بهره مالكانه پس‌انداز كاهش یافته و رشد سرمایه متوقف و اقتصاد در حالت سكون قرار می‌گیرد.

ریكاردو تمركز سرمایه را نتیجه تجمع سودها می‌داند و معتقد است چون سود موجب پس‌انداز ثروت شده و منجر به تمركز سرمایه می‌شود. تمركز سرمایه را به توانایی برای پس‌انداز وابسته می‌دانست. توانایی برای پس‌انداز نقش مؤثرتری در تمركز سرمایه دارد و بستگی به درآمد خالص جامعه دارد. هرچه درآمد خالص بیشتر باشد توانایی برای پس‌انداز نیز زیادتر خواهد بود. (همان منبع، ص32)

ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.