موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 38 صفحه
شماره فایل : 90 mg
مدل های مختلفی جهت ارزیابی عملکرد طراحی شده است که در ادامه به چند مورد از مهم ترین آنها پرداخته می شود. الف) سیستم اندازه گیری عملکرد AMBITE هدف چارچوب AMBITE توسعهی روشی است که مدیران میانی توسط آن بتوانند تصمیمات استراتژیک را در شرکت خود ارزیابی کنند. این چارچوب ابزاری را فراهم می آورد تا برنامه ی کسب و کار شرکت (فاکتورهای بحرانی موفقیت) به مجموعه ای از شاخص های عملکرد ترجمه شوند. شاخص های عملکرد مستقیمابا استراتژی در ارتباط بوده و فرایندگراهستند.
چارچوب AMBITE یک مدل کسب و کار شرکت تولید در شکل (2-1) نشان داده شده است. شكل مدل سازی AMBITE برای یك سازمان تولیدی هر کدام از پنج فرایند اصلی کسب و کار ( تکمیل سفارش مشتری، پشتیبانی فروشنده، طراحی مشترک، مهندسی مشترک و تولید) در شکل در داخل پنج شاخص اصلی عملکرد (زمان، هزینه، کیفیت، انعطاف پذیری و محیط ) برنامه ریزی میشوند. این عمل برای شرایط تولیدی ساخت تا انبار (MTS) . مونتاژ تا سفارش (ATO)، ساخت تا سفارش (MTO) و مهندسی تا سفارش ((ETO انجام می شود.
این نوعی طراحی، چارچوب ارزیابی عملکرد AMBITE طراحی مذکور برای هر توپولوژی تولید، پنج فرایند اصلی کسب و کار در پنج شاخص اصلی عملکرد بیست و پنج شاخص عملکرد استراتژیک (SPI) را ارایه می دهد. روش AMBITE یک شاخص بحران موفقیت شرکت را در نظر گرفته و آن را وارد چارچوب AMBITE می کند. این امر شاخصهای عملکرد استراتژیک مرتبط با شرکت را به دست می دهد . این شاخص های عملکرد، سپس میتوانند به شاخص هایی در سطوح پایین تر تجزیه شوند.
تجزیه دقیق این شاخص ها در شرکت های مختلف متفاوت است ودر نتیجه برای هر شرکت مجموعه ای خاص از شاخص های عملکرد به وجود می آید. از آنجایی که مجموعه شاخص ها در هر سازمان مخصوص همان زمان بوده و با سازمان های دیگر متفاوت است، امکان مقایسه بین سازمان ها وجود ندارد. البته این تفاوت بیشتر در شاخص های سطح پایین دیده می شود. اما در سطوح بالا، شاخص ها در سازمان های مختلف تقریبا مشابه هستندتا حدی امکان مقایسه وجود دارد.
اگر سازمان عوامل بحرانی موفقیت خود را بشناسند. دانش شاخص های عملکرد متناسب با آنها آسان است. در این چارچوب شاخص های سطح بالا به شاخص های سطح پایین، جزیی و کاربردی تجزیه می شوند. طی این تجزیه، رابطه ی سلسله مراتبی بین شاخص های عملکردی تعریف می شود. این چارچوب فرایندی بوده و حالت عمومی دارد. در نتیجه برای هر سازمان و در هر اندازهای قابل استفاده است. این چارچوب شاخص هایی منحصر به فرد برای هر سازمان تولید می کند، این موضوع باعث می شود که نتوان به مقایسه میان چندین سازمان پرداخت.
در واقع شاخص های سطح بالا برای سازمان ها به صورت یکسان تعریف شده است. ولی با تجزیه این شاخص ها به شاخص های سطح پایین، شاخص های متفاوتی در بین سازمان های مختلف به وجود می آید. بنابراین، مقایسه در سطح بالا (مثلا با SPI با نمره بیست و پنج ) معتبر بوده ولی این مقایسه را نمیتوان در سطح پایین انجام داد (عفتی داریانی، 1386)
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.
