موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 33 صفحه
شماره فایل : 187 mg
سال‌ها بود كه بهره هوشی به عنوان مهم‌ترین پیش بینی كنندة موفقیت آتی افراد در زندگی مطرح بود و تصور بر این بود، افرادی كه دارای میزان ضریب هوشی بالاتری می‌باشند، نسبت به دیگران موفق‌تر خواهند بود. در نتیجه اینگونه تصورات، حتی در مدارس نیز سعی بر این بود كه آگاهی و دانش بچه‌ها را تا حد ممكن افزایش دهند و به آموزش بهای زیادی داده می‌شد. اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد كه بهرة هوشی به تنهائی نمی‌تواند پیش‌بینی كنندة علل موفقیت افراد در كار یا زندگی باشد.
چرا كه می‌توان افرادی را مشاهده كرد كه دارای ضریب هوشی بالائی هستند و در تحصیل موفق بوده‌اند اما در زندگی به عنوان یك فرد موفق مطرح نمی‌باشند ((Poon teng ,2000. فردی كه از نظر بهره هوشی در سطح بالا، ولی فاقد هوشمندی عاطفی است، تقریباً كاریكاتوری از یك آدم خردمند است. در قلمرو ذهن چیره‌دست است ولی در دنیای شخصی خویش ضعیف است (خائف الهی و دوستار، 1382)، با وجود این گلمن بیان می‌كند كه بهرة هوشی به تنهائی نمی‌تواند پیش بینی كنندة عملكرد شغلی افراد باشد.
در سال 1984 تحقیقات هانترها نشان داد كه در بهترین وضعیت، بهره هوشی پیش‌بینی كننده 25 درصد موفقیت می‌باشد. در سال 1996 نیز استرنبرگ با بررسی‌های مختلفی كه در زمینه هوش انجام داد به این نتیجه رسید كه بهرة هوشی می‌تواند حداكثر 10 درصد و حداقل 4 درصد، مسؤول موفقیت‌های افراد باشد (Cherniss,2000).
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.
