اکثر مدارس و متاسفانه تعدادی از متخصصین نیازهای دانش آموزان اختلال یادگیری غیرکلامی و درخودماندگی سطح بالا را اشتباه تشخیص داده و می فهمند

پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
21

اختلال نارسایی توجه

اکثر مدارس و متاسفانه تعدادی از متخصصین نیازهای دانش آموزان اختلال یادگیری غیرکلامی و درخودماندگی سطح بالا را اشتباه تشخیص داده و می فهمند. رایج ترین خطا این است که این کودکان را با نارسایی توجه توصیف می کنند ) یک اختلال عصب شناختی متفاوت .(اختلال نارسایی توجه بیش از یک طبقه ی تشخیصی را در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی به خود اختصاص می دهد. کودکان با اختلال یادگیری غیرکلامی و درخودماندگی با عملكرد بالا به اشتباه در طبقات عمده اختلال نقص توجه تمرکز - نوع بیش فعال یا اختلال نقص توجه تمرکز - نوع بی دقت تشخیص داده می شوند.

ممکن است تشخیص دوگانه وجود داشته باشد )کودک ممکن است هم اختلال یادگیری غیرکلامی یا درخودماندگی با عملكرد بالا باشد و هم نارسایی توجه (اما ضروری نیست، این مورد به والدین گفته شود. در کودکان کم سن و سال، علائم اختلال یادگیری غیرکلامی و درخودماندگی سطح بالا اغلب با نشانه های مشابه تکانشی، مشکلات تمرکز و آشفتگی و حواس پرتی ظهورمی یابد، گر چه بسیاری از علائم به عنوان بخشی از علائم اختلال یادگیری غیرکلامی و درخودماندگی سطح بالا نیز می باشد )ازونوف، داوسن و مک پارتلند 2002؛ ترجمه شریفی درآمدی، 1385).

اختلال وسواس اجباری

بسیاری از کودکان با اختلال یادگیری غیرکلامی و درخودماندگی با عملكرد بالا در برخی از مراحل زندگی از اختلال اضطرابی رنج می برند. بسیاری ازآنها نشانه های اختلال وسواس اجباری را تجربه می کنند. اختلال وسواس اجباری یکی از اختلالات اضطرابی می باشد، که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی آمده است. اختلال وسواس اجباری اختلالی است که می تواند در هر زمان از زندگی شخص رخ دهد، اما به عقیده درمانگران قدیمی در کودکان رایج است.

این اختلال از طریق وجود وسواس و نیز اجباری که به درجاتی باعث ایجاد ناراحتی در برخی از افراد می شود، شناسایی می شود و در نتیجه در بعضی از جنبه های زندگی آنها مزاحمت ایجاد می کند) زندگی شخصی ، حرفه ای یا تحصیلی .( نگرانی و ترس های منطقی و طبیعی در این اختلال مورد نظر نیستند )ازونوف، داوسن و مک پارتلند 2002؛ ترجمه شریفی درآمدی، 1385).