همانطور که بیان شد، یکی از عواملی که میتواند کارکرد روانی اعضای خانواده در قالب تفکر، خلق و رفتار بهبود دهد و توان مقابله با مشکلات هیجانی و روانشناختی را افزایش دهد، تابآوری است.
پیشینه داخلی و خارجی:
دارد
منابع فارسی:
دارد
منابع لاتین:
دارد
نوع فایل:
Word قابل ویرایش
تعداد صفحه:
35
همانطور که بیان شد، یکی از عواملی که میتواند کارکرد روانی اعضای خانواده در قالب تفکر، خلق و رفتار بهبود دهد و توان مقابله با مشکلات هیجانی و روانشناختی را افزایش دهد، تابآوری است. تحقیقاتی درزمینهی تابآوری والدین و یا مادران کودکان با نیازهای ویژه انجامشده است که به خلاصه آنها پرداخته میشود
هیمان (2002) در پژوهشی تابآوری و چیره شدن بر مشکلات و انتظارات آینده در خانوادههایی با کودکان ناتوانی یادگیری و معلولیت جسمانی انجام داده بود، نتیجه گرفت که والدین این کودکان نیاز به الگوهای سازگاری و حمایتی دارند؛ زیرا پدر و مادرها مجبور به ایجاد تغییراتی در زندگی خود میشوند و در زندگی اجتماعی خود نیز سطوح بالایی از سرخوردگی و نارضایتی و تلاش زیادی برای حفظ زندگی عادی و قبلی خود میکنند. در پژوهش گروهولث، استیگام، نوردهاجن و کهلر (2003) نشان دادهاند که احساس یکپارچگی و تابآوری در والدین کودکان دارای شرایط خاص، از والدین کودکان عادی پایینتر است.
آهلرت و گریف (2012) در پژوهشش با عنوان عامل¬های تابآوری مرتبط با سازگاری خانوادههای کمشنوا و ناشنوا، به این یافته رسید که تأکید بر ارتباطات و سرسختی خانواده، حمایت اجتماعی، مهارتهای حل مسئله، مذهب، جستجو برای معنا و پذیرش ناتوانی باعث تابآوری این خانوادهها بودند. بیات (2007) هم در بررسی شواهد تابآوری در خانوادههای کودکان اوتیسم وجود چند عامل از تابآوری را در خانوادهها، شناسایی کرد، ازجمله: ارتباطات خانواده و نزدیکی افراد خانواده، معنادار کردن مثبت معلولیت و معنویت و رشد شخصی. نتایج نشان داد که شناسایی خاص فرآیندهای تابآوری، مثل معنی سازی مثبت ناتوانی، بسیج منابع و یکپارچه شدن بهعنوان یک خانواده میتواند باعث لذت بیشتر از زندگی شود.
کاوه و همکاران (1390) در تدوین برنامه افزایش تابآوری در برابر استرس و تأثیر آموزش آن بر مؤلفههای کیفیت زندگی والدین دارای کودک کمتوان ذهنی خفیف به این یافته رسیدند که برنامه افزایش تابآوری بر مؤلفههای کیفیت زندگی والدین، اثرگذار است. بهبود روابط والد- فرزند و افزایش رضایت از زندگی ممکن است ناشی از کاهش استرس والدینی، تغییر طرحوارهها و نگرشهای والدین به ناتوانی و همچنین بهبود مهارتها و رفتارها در والدین باشد.
میکائیلی و همکاران (1391) در پژوهشی با عنوان مقایسه تابآوری، رضایت زناشویی و سلامت روان در والدین با کودکان دارای ناتوانی یادگیری و عادی به این نتیجه رسیدند که بین دو گروه والدین، ازنظر رضایت از زندگی، تابآوری روانشناختی و سلامت روان تفاوت معنیداری وجود دارد
بر طبق پژوهش حق رنجبر، کاکاوند، برجعلی و برماس (1390)، با عنوان تابآوری و کیفیت زندگی مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی، یافتهها حاکی از آن بود که بین تابآوری و تمام مؤلفههای کیفیت زندگی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.
خدابخش احمدی، شیخ و سرابتدی (1391) به نقش دلبستگی به خدا در تابآوری و سلامت روان والدین کودکان عقبمانده ذهنی آموزش پذیر پرداختند. نتایج نشان داد که بین دلبستگی ایمن به خدا با تابآوری و سلامت روان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد و بین دلبستگی اجتنابی و اضطرابی به خدا با تابآوری رابطه منفی و معنیدار و با سلامت روان نیز رابطه منفی و معنیدار وجود دارد.