موارد استفاده : منبع کمکی انجام پژوهش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 66 صفحه
شماره فایل 621

الف : اهداف درمانی در یك جمع بندی می توان گفت كه هدف معنا درمانی توانا ساختن بیماران برای كشف معنای منحصر به فرد خودشان می باشد. معنا درمانی می كوشد تا حدود اختیارات و آزادی های بیمار را ترسیم كند. معنا درمانی رفتاری اختیاری برای غلبه بر خلاء وجودی است و عبارت است از : كمك به مراجعان برای یافتن معنا در زندگی خود. معنا درمانگرها به دنبال جهت دهی مجدد مراجعان برای انجام فعالیت های زندگی هستند. معنا درمانی نوعی آموزش مسئولیت پذیری است كه اراده مراجعان را برای ادامه زندگی تقویت می كند.

احتمال تعالی خویشتن در مراجعانی كه اراده خود را از راه های ارزش آفرینی ، ارزش اندوزی و ارزش های انگیزه ای به دست آورده اند بیشتر است. مراجعان باید از مسئولیت حیاتی خود برای یافتن معنای زندگیشان از طریق هشیارسازی ضمیر ناخود آگاه معنوی خود اقدام كنند. اگر چه هشیار سازی ضمیر ناخودآگاه معنوی تنها یك مرحله ناپایدار در فرایند درمان است.

هدف از این درمان در ابتداء تبدیل پتانسیل ناهشیار به رفتار هشیار و سپس ایجاد راهی برای از بین بردن عادت ناهشیار است. نقش معنا درمانگرها هم گسترش و وسعت بخشیدن به حوزه های بصری مراجع است تا گستره معنا و ارزش ها در نظرشان جلوه گر شوند )محمد پور ، 1385.)شاید مهم ترین وظیفه درمانگر یاری رساندن به مراجعه كننده باشد در كشف دوباره دینداری نهانی كه بنا به اعتقاد فرانكل ، درمانگر باید به بیمار اجازه بدهد تا معنای خاص خود را كشف كند به نظر فرانكل نوروز همواره ناشی از فقدان معنا نیست اما فقدان معنا و منظور در زندگی منجر به بروز نوروز اندیشه زاد می شود.

در معنی درمانی هدف منحصر به احساس موفقیت و شادمانی فرد در برخورد با مسایل زندگی نیست، بلكه در معنا درمانی به بقای شخص توجه دارد ، لذا دارای ارزش حیاتی است یك درمانگرنمی تواند به بیمار بگوید كه معنای زندگی چیست اما می تواند به وی نشان دهد كه زندگی با معنا است منتها معنای زندگی از نظر افراد مختلف متفاوت است و برای فرد بخصوصی نیز همواره در حال تغییر است. هدف غایی در معنی درمانی ارتقاء و رشد شخص به ورای آنچه هست می باشد (رحیمیا .1378).از طریق احیای ارزش های خلاق ، در سایه كار خدمت به دیگران یا احیای ارزش های تجربی و احیای ارزش های گرایشی در بیمار ، زندگی برای او با معنا می گردد. در این حالت او برای رسیدن به هدف و منظوری كه برگزیده است مدام در تلاش است.

این تكاپو به زندگی او نشاط و شادی می بخشد و احساس یأس و بیهودگی را در وی از بین می برد و احساس شایستگی می كند و هستی خود را با معنا می یابد و در راه رسیدن به مقصد باز نمی ماند. برای این منظور لازم است درمانگر توجه مراجع یا بیمار را نسبت به وظایفی كه در قبال زندگی دارد جلب كند و احساس مسئولیت وی را در به انجام رساندنآن وظایف بیدار نماید (رحیمیان ، 1377)

ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.