تاب آوری به عنوان یكی از سازه های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش، هیجان و رفتار مفهوم سازی شده است
تعریف مفهومی
تاب آوری به عنوان یكی از سازه های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش، هیجان و رفتار مفهوم سازی شده است(بلاک، 2002). گارمزی و ماسن(1991)، تاب آوری را "یک فرآیند، توانایی، یا پیامد سازگاری موفقیت آمیز با شرایط تهدید كننده"، تعریف نموده اند.
به بیان دیگر تاب آوری، سازگاری مثبت در واكنش به شرایط ناگوار است(والر، 2001). البته تاب آوری، تنها پایداری در برابر آسیب ها یا شرایط تهدید كننده نیست و حالتی انفعالی در رویارویی با شرایط خطرناك نمی باشد، بلكه شركت فعال و سازنده در محیط پیرامونی خود است. می توان گفت تاب آوری، توانمندی فرد در برقراری تعادل زیستی- روانی، در شرایط خطرناک است(کانر و دیویدسون، 2003).
تعریف عملیاتی
نمره ای است که آزمودنی در مقیاس سنجش تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) بدست آورد.
