موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 62 صفحه
شماره فایل : 637 mg
شاید در زمان های گذشته سرمایه ی اجتماعی به عنوان شایستگی ضروری برای سازمان ها محسوب نمی شود ، اما امروزه ، تغییرات فراگیر نیازهای رو به رشد برای اطلاعات و آموزش ، نیازهای ضروری برای نوآوری و خلاقیت ، پیشرفت مداوم ، تغییر به سوی طراحی سازمانی مسطح و منعطف و ارتباط تنگاتنگ بین سازمان و شبکه های مشتریان یا ارباب رجوعان ، تامین کنندگان و رقبا ایجاب می کند که رهبران سازمان سرمایه اجتماعی را به عنوان یک شایستگی مشخص تلقی کنند ( فقیهی و فیضی ؛1384 : 14 ).
بسیاری از اندیشمندان اجتماعی در تبیین سرمایه اجتماعی با بر شمردن عناصر تشکیل دهنده آن ، آن را به عنوان موتور حرکت جامعه برای طی مراحل رشد و تعالی دانسته و معتقدند جامعه ای توان گام نهادن در پویش توسعه را دارد که بتواند بر میزان این انباشت سرمایه اثر گذاشته و موجودی سرمایه اجتماعی را تقویت کند (جهانگیری و شکری زاده ؛ 1389 : 108 ). اهمیت سرمایه اجتماعی از آنجا آشکار می گردد که سرمایه اجتماعی به عنوان سرمایه با ارزش در کنار سرمایه انسانی و مالی در سازمان مورد بررسی قرار گرفته و اثربخشی سایر سرمایه ها در سایه سرمایه اجتماعی خود می توانند درک بهتری از الگوی تعاملات بین فردی و گروهی داشته باشند و با استفاده از سرمایه اجتماعی می توانند سیستم های سازمانی خود را بهتر هدایت کنند.
وجود میزان قابل قبولی از سرمایه اجتماعی موجب تسهیل کنش های اجتماعی می شود ، به طوری که در مواقع بحرانی می توان برای حل مشکلات از سرمایه اجتماعی به عنوان اصلی ترین منبع حل مشکلات و اصلاح فرآیند های موجود سود برد ( امامقلی ؛ 1390 : 60 - 59 ). سرمایه اجتماعی در سازمان ها به مفهوم ارتباط و پیوند میان اعضای یک شبکه اشاره دارد و به عنوان یک منبع با ارزش که با ایجاد هنجارها و اعتماد متقابل به اهداف اعضا منجر می شود. سرمایه اجتماعی می تواند راه را برای رسیدن به موفقیت هموار می سازد و با ایجاد و ترویج آن دستیابی به پیشرفت حرفه ای و موفقیت سازمانی تسهیل می گردد ( ; 2013 : 431 Nopasand Asil ; Azadehdel ; Rastgar ; Kiadei) .
بانک جهانی نيز نشان داده است كه اين پديده تاثير قابل توجهی بر اقتصاد و توسعه كشورهای مختلف دارد (هاشمی و نوروزی ؛ 1388: 422 ). بـه کمـک سرمایه های اجتماعی، هنجارها سنجش می شـوند، ناهنجاری ها شناخته می شوند و سیاستها برای استفـاده از هنجـارهـا و دوری از ناهنجاری هـا تبیین می شوند و در نهایت مسیر توسعه هموار می شود. بنابر این آنچه مسلم است دستیابی به توسعه بدون در اختیار داشتن سرمایه اجتناب ناپذیر است و امروزه بر خلاف گذشته، سرمایه محدود به سرمایه مادی نیست . بلکه امروزه سرمایه جنبه های مختلفی دارد و کشورها برای توسعه نیازمند تمام جنبه های سرمایه هستند.
در گذشته نه چندان دور ، باور عمومی و اعتقاد عمومی بر این بوده است که بـا بهره گیری از سرمایه های انسانی، مادی و اقتصادی، راه توسعه و پیشرفت هموار و میسر می شوند . اما امروزه در کنار سرمایه های فوق به سرمایه اجتماعی که نقش مهم و فراتر از سرمایه های انسانی، مادی و اقتصادی دارد، توجه زیادی می شود. چرا که سرمایه اجتماعی عامل ایجاد انسجام، تعادل و تعامل در استفاده از سایر سرمایه ها می شود. به همین جهت اعتقاد بر این است که سرمایه اجتماعی، منبع کنش های جمعی است و عامل پیوند دهنده و موجب استفاده بهینه و حداکثری از منابع فیزیکی و انسانی در جهت رشد و تعالی جوامع خواهد شد (رضوانی ؛ 1388: 595) و در آخر باید گفت توجه به سرمایه اجتماعی برای اینکه افراد بتوانند به درک مشخصی از یکدیگر و اعتماد برسند تا بتوانند موثرتر و کارآمد تر در کنار یکدیگر کار کنند مهم بوده ( ; 2012 : 227 Wahyu Ariani )
و سازمان ها تا زمانی که برای بقا تلاش می کنند و خود را نیازمند حضور در عرصه ملی و جهانی می دانند ، باید اصل بهبود توسعه را سر لوحه فعالیت خود قرار دهند . این اصل حاصل نمی شود ، مگر این که زمینه دستیابی به ارتقاء سرمایه اجتماعی امکان پذیر است (احمدی و فیض آبادی ؛ 1390 : 37 ).
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.
