خودکنترلی، مراقبتی درونی است که بر اساس آن، وظایف محول شده انجام و رفتارهاي ناهنجار و غیر قانونی ترك می شود بی آنکه نظارت یا کنترل خارجی در بین باشد.

تعاریف مفهومی

خودکنترلی خودکنترلی، مراقبتی درونی است که بر اساس آن، وظایف محول شده انجام و رفتارهاي ناهنجار و غیر قانونی ترك می شود بی آنکه نظارت یا کنترل خارجی در بین باشد. هنگامی که کسی بی توجه به کنترل خارجی، تلاش خود را مصروف انجام دادن کاري که بر عهده او واگذار شده است، کند و مرتکب خلافی از قبیل کم کاري و سهل انگاري نشود، از کنترل درونی بهره مند است. به عبارت دیگر؛ هر گاه عامل کنترل کننده از خارج به داخل انسان منتقل شود، به طوري که شخص با اختیار و آگاهی به ارزیابی و اصلاح عملکرد خود در قالب استانداردهاي مشخص و در جهت اهداف مطلوب بپردازد، خودکنترلی تحقق یافته است.

در اینصورت، نظارت خارجی در تحقق چنین رفتاري که متضمن انجام وظیفه و ترك خلاف است، نقشی نداشته وتنها مراقبت درونی است که موجب رفتار مزبور می شود(جان بزرگی وهمکاران،1387،ص 52).

تعاریف عملیاتی

خودکنترلی: خود کنترلی در این تحقیق شامل دو نوع خودکنترلی اولیه (مثبت) و خود کنترلی منع کننده (منفی) برگرفته از مدل تانجی می باشد که خود کنترلی اولیه توسط سوالات 36-30-27-26-24-22-18-15-13-7-5-1 پرسشنامه و خودکنترلی منع کننده توسط سوالات 14-12-11-10-9-8-6-4-3-2-35-34-33-32-31-29-28-25-23-21-20-19-17-16 پرسشنامه تانجی (فرم کوتاه ) سنجیده می شود.