قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 47 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 242 را دانلود کنید.
در جامعه به شدت پویا و پرشتاب کنونی که اولین برداشت ها و تأثیرات در طرف مقابل مهم هستند، ظاهر افراد، نمادها و نشانه های خارجی، منزلت و اهمیت بسزایی می یابند. زیبایی بر این اساس به عنوان یکی از مؤلفه های جایگاه اجتماعی در ارزیابی موقعیت های اجتماعی افراد جامعه مهم قلمداد می گردد. شکل گیری پدیده ای به نام جراحی پلاستیک، شاید بزرگترین کمک ممکن را به کسانی کرد که از قیافه و ظاهر خود ناراضی بودند (کیوان آرا، 1389).
در طی 20 سال اخیر تحولاتی در روش ها و جزئیات جراحی زیبایی بدست آمده که باعث فواید چشمگیری برای جراح و بیمار شده است. امروزه جراحی زیبایی به عنوان یکی از شایعترین اعمال جراحی در سطح جهان مطرح است که میزان بهره گیری از آن ، رو به فزونی است. از زمانیکه پیشرفت-های علم پزشکی، توانایی بشر را در دستکاری و تغییر ظاهر افراد ممکن ساخته طالبینی بسیار زیاد از مردم برای جراحی زیبایی به وجود آمد. از سوی دیگر وضعیت روانی و شخصیتی متقاضیان نیز در انجام این اقدام تأثیر گذار بوده است (عزیزی، 1387).
Ishigooka (1998)، درپژوهشی روی 415 بیمار متقاضی جراحی زیبایی به منظور مشخص نمودن ویژگی های روانپزشکی، دریافت که وجود اختلالات نوروتیک، افسردگی، فوبیا و ناسازگاری های اجتماعی در بین آنها چشمگیرتر از سایر اختلالات است. دراین ارتباط Moss در سال 2009 دریافتند که پیش از انجام عمل زیبایی، سطح اضطراب و افسردگی متقاضیان جراحی زیبایی نسبت به گروه کنترل، به ترتیب 4/7 و 6/7 درصد بیشتر بوده است، همچنین این افراد در سایر جنبه های اجتماعی و روابط نیز دچار ناسازگاری و اختلال بودند.
Marsh در سال 2000 در پژوهشی به ارتباط نارضایتی از بدن در متقاضیان جراحی زیبایی با اضطراب، افسردگی، انزوای اجتماعی، اختلالات روان پریشی، وسواس، تضعیف خودپنداره و اعتماد به نفس پرداخت. همچنین Green and Pritchard در سال 2003 در مطالعه خود بیان کردند که نارضایتی و نگرانی نسبت به بدن و اشتغال ذهنی به تغییر دادن آن در بین جوانان داوطلب جراحی زیبایی بیشتر مشاهده می-شود. در مطالعه ای افراد متقاضی جراحی زیبایی پس از عمل بهبودی بیشتری در حساسیت بین فردی، وسواس و نگرانی نسبت به ظاهر، جرأت ورزی، اعتماد به نفس و سازگاری های اجتماعی از خود نشان دادند (De Sousa, 2007).
همانند دیگر تخصص ها در پزشکی، مداخله های جراحی زیبایی نیز باید قبل از آنکه بر روی بیماران اعمال شوند، تحت کارآزمایی های بالینی دقیقی قرار بگیرند. مرز بین نوآوری در جراحی و آزمایش بر روی انسان مرز مبهمی است و همیشه باید تأکید بر حفاظت از سلامت و تندرستی بیماران باشد.
در این باره، وضعیت روانی سالم نیز در میزان رضایت بعد از عمل جراحی زیبایی، محوری تعیین کننده است که مهمتر از تکنیک جراحی می باشد، در بررسی که بر روی 151 نفر داوطلب جراحی زیبایی با استفاده از پرسشنامه 90- SCL انجام گرفت، مشاهده شد که 1/70 % از متقاضیان دارای علایم روانشناختی مثبتی بودند، 8/27 % اختلال شکایات جسمانی، 9/13 % اختلالات پارانوئید، 9/9 % پرخاشگری، 3/7 % فوبی، 6 % روانپریشی، 6/2 % وسواس، 1/3 % اضطراب، 1/3 % دچار نقض در روابط بین فردی بودند (توتونچی و همکاران، 1386).
مسعودزاده و همکاران در سال (1388)، روی 50 فرد متقاضی جراحی زیبایی بینی با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی شخصیت و سلامت عمومی مشاهده شد که در این افراد، الگوی شخصیتی باز بودن و برون گرایی بیشتر و بی ثباتی هیجانی و توافق کمتر است و در وضعیت سلامت عمومی شکایت های جسمانی، اضطراب، افسردگی و اختلال خواب وجود داشت. اقدام به جراحی زیبایی در جامعه مدرن امروزی آنچنان همه گیر شده است که می توان آن را حتی یک اپیدمی دانست.
ادامه دارد ...
