1-ارزیابی افراد برمبنای نظارت : افراد خلاق به خاط ترس از ارزیابی عملکرد خود براحتی نمی توانند فعالیت کنند که برای خودشان کار می کنند نه برای دیگران .
2- نظارت ومراقبت : افراد اگر احساس کنند که در هنگام فعالیت ، مراقب آنهاهستند ، کمتر خلاق خواهند بود .
باید سعی شود اگر مراقبتی لازم است که صورت گیرد ، بدون اطلاع افراد باشد.
3-پاداش : افراد خلاق بیشتر به دنبال رضایت درونی هستند تا پاداشهای ملموس و مادی.
4-رقابت : افرادی که در کارشان بایکدیگر در حال رقابت ناسالم هستند ، خلاقیت کمتری خواهند داشت. به همین دلیل باید سعی شود که نوع رقابتها در سازمان کاهش پیدا کند تا آزادی افراد برای کشف حوزه های جدید محدود نگردد، در غیر این صورت رقابتها تبدیل به تخاصم و در گیری بین افراد می شود .
5-انتخاب محدود: افرادی که در انتخاب چگونگی انجام کار محدود هستند ، کمتر خلاق می باشند .
6-گرایش به پاداشهای بیرونی : افرادی که به جای اهمیت دادن به محرکهای درونی به محرکهای بیرونی همانند: پست و مقام، ارتقا، پول و. . . فکر می کنند، خلاقیت کمتری خواهند داشت. (حقیقی وهمکاران، 1386ص488)