قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 36 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 254 را دانلود کنید.
فراشناخت، به ساختارها، دانش و فرآیندهای روانشناختی اشاره می کند، که با کنترل، تغییر و تفسیر افکار و شناخت ها سروکار دارد.
براساس نظریه پردازی های اخیر، فراشناخت یکی از عوامل مهم در توسعه و تداوم اختلال های روانشناختی است. فراشناخت ها بر پردازش هیجانی و واکنش های مربوط به آسیب، از طریق تأثیر دانش و راهبردهای فراشناختی بر روی تغییر باورها و نیز تعبیر و تفسیر علائم خاص نظیر: افکار مزاحم اثر می گذارد و باورهای فراشناختی در سبب شناسی و پایداری اختلال اضطراب و افسردگی نقش مؤثری دارد (Wells, 2000).
به خصوص مدل عملکرد اجرایی خود نظم جویی Wells (2000)، Wells and Matthews (1996) از عوامل فراشناختی، به عنوان مؤلفه های پردازش اطلاعات، مفهوم سازی مفصلی ارائه می نماید. انگاره اصلی در این رویکرد این است که باورها در اختلال های روانشناختی از مؤلفه های فراشناختی تشکیل می شود که کنش وری تفکر و سبک مقابله را هدایت می کند و نیز از آن تأثیر می پذیرد. در مدل عملکرد اجرایی خود نظم جویی، آسیب پذیری نسبت به اختلال روانشناختی و تداوم اختلال، با یک نشانگان شناختی- توجهی همراه است که این نشانگان با توجه تشدید شده متمرکز بر خود، بازبینی تهدید، پردازش نشخوارگرانه، فعال سازی عقاید ناسازگار و راهبردهای خود نظم جویی ناکارآمد، مشخص می شود. این نشانگان به وسیله باورهای فراشناختی شخص، برانگیخته می شود و در تفسیر و کنترل رویدادهای شناختی فرد به عنوان منبع و مرجع، عمل می کند (Wells, 2000).
فکر منفی تکرار شونده، حالتی است که در بسیاری از ناکارآمدی های روانشناختی مشاهده می شود. افسردگی با نشخوار فکری و اضطراب با نگرانی همراه است. وقتی شخص دچار افسردگی می شود، تمایل دارد که به طور کامل خودآگاه باشد و بر مسائل گذشته متمرکز و خود را در مشکلات حال و آینده مربوط به آنها، درگیر می نماید (Wells, 2009).
نگرانی، ویژگی اصلی اضطراب است و اختلال اضطراب فراگیر، طبیعی ترین نوع اختلال های اضطرابی است و پردازش های شناختی در اضطراب فراگیر مشابه آن چیزی است که در اضطراب صفت رخ می-دهد، بنابراین در اضطراب صفت و حالت، نگرانی نقشی تعیین کننده دارد.
اضطراب صفت، به تفاوت های فردی و ویژگی های پایدار شخص در برخورد و مقابله با تهدیدهای ذهنی و تنش اطلاق می شود. در حالیکه در اضطراب حالت، سیستم هیجانی به صورت گذرا و موقتی در برخورد با تهدیدهای محیطی و موقعیت های خاص فعال است و برای کاهش تنش، سیستم خودمختار به شدت فعالیت می نماید (Davey and Wells, 2006). Borkovec و همکاران (1987) نگرانی را شامل زنجیرهای از افکار و تصورات منفی و نسبتاً غیرقابل کنترل می دانند که درگیر مسائل روانی یا موضوعاتی می شوند که نتیجه آنها یک یا چند پیامد منفی است. Davey and Wells (2006) بر این باورند که نگرانی سازگار و ناسازگار از یکدیگر متفاوتند. نگرانی سازگار در راستای حل مسأله است و رفتار متمرکز بر مسأله را در پی دارد. در صورتیکه نگرانی ناسازگار، دامنه تکرار شونده ای از نتایج منفی را به دنبال دارد و شخص سعی می کند، راه حلهای مقابله ای را تا زمان رسیدن به برخی هدف های درونی، ادامه دهد.
به نظر Wells (1999) نگرانی مزاحمت ایجاد می کند، اما قابلیت کنترل دارد و یک راهبرد مقابله ای است که می تواند مرکز نگرانی های فرد شود. Wells (1995) نگرانی در مورد نگرانی را فرانگرانی نامید و از این طریق نگرانی طبیعی را از نگرانی آسیب شناختی متمایز کرد. نتایج پژوهش های and Wells Cartwright-Hatton (1997)، Papageorigiou and Wells (1995)، حاکی از این است که باورهای فراشناختی مثبت و منفی، ارتباط مثبتی با استعداد فرد در برابر نگرانی آسیب شناختی دارد. به نظر ولز و پاپا جورجیو، باورهای فراشناختی بیماران مبتلا به فوبی اجتماعی، در مقایسه با جمعیت غیربیمار، دارای انحرافاتی است.
این بیماران به افکار خود ارزیابی کننده منفی، توجهی افراطی و متمرکز دارند که این توجه به وسیله فرآیندهای فراشناختی راه اندازی می شود. Wells and Carter (2001)، باورهای فراشناختی و نگرانی یک گروه از افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر را با گروه هایی از افراد دارای تشخیص فوبی اجتماعی، افسردگی، اختلال پانیک و افراد غیربیمار، مقایسه کردند. نتایج حاکی از این است که افراد گروه دارای اختلال اضطراب فراگیر، در مقایسه با سایر گروه ها در هر دو زمینه، نمره های بیشتری کسب کردند. Rousis and Wells(2006) نقش باورهای فراشناختی و راهبردهای مقابله ای دارای مشخصه نگرانی را در جمعیت غیربیمار بررسی کردند، نتایج حاکی از این است که راهبرد کنترل نگرانی و فراشناخت های مثبت و منفی، به طور مثبت با نشانه های استرس رابطه دارد. Wells (2009) و Purdon (1999)، معتقدند که کنترل فکر به ندرت می تواند تلاش مؤثری برای قطع پردازش نگرانی باشد.
زیرا فکر نکردن درباره موضوعات نگران کننده و سرکوب کردن فکر، موجب افزایش فکر نگران کننده می شود. نتایج پژوهش Borkovec and Roemer (1995)، Perez Nieto و همکاران (2010)، نشان می دهد که افراد دارای علایم اضطراب فراگیر در مقایسه با افراد غیرمضطرب، درباره دلایل مثبت نگران شدن، نمره بالاتری بدست می آورند. Borkovec و همکاران (1999)، در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که در افراد غیربیمار، نگرانی نوع دوم در مقایسه با نگرانی نوع اول، پیش بینی کننده بهتری برای نگرانی آسیب شناختی است. بهرامی و رضوان (2007) بیان نمودند که افکار اضطراب جسمانی و اضطراب اجتماعی با باور درباره غیرقابل کنترل بودن نگرانی، رابطه ای مثبت دارد و درپژوهش خود به این نتیجه رسیدند که باورهای فراشناختی با اضطراب حالت، رابطه مثبت دارد.
ادامه دارد ...
