قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 40 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 485 را دانلود کنید.
از دیدگاه دلبستگی نوجوانی دوره انتقالی است كه در آغاز آن نوجوان برای كاهش وابستگی به چهره‌های دلبستگی اولیه‌ای كه نقش مراقب او را داشته‌اند، دست به تلاشهای بزرگی می زند. تقریباً یك دهه بعد خود نوجوان بزرگ شده، برای فرزندانشان كه متولد شده‌اند یك چهره دلبستگی محسوب می شود.
با این حال نوجوانی تنها زمان كوتاه و گذرایی نیست كه نقش پل ارتباطی بین این دو دوره (كودكی و جوانی) را ایفا نماید، بلكه نوجوانی دوره‌ای عمیق از انتقال‌ها بین نظام های رفتاری، شناختی، هیجانی خاصی است. در واقع نوجوان مراحل تحول را از یك دریافت كننده مراقبت از والدین به سوی یك مراقبت كننده بالقوه می پیماید (باولبی، 1980 ؛ به نقل از خانجانی، 1384).
2-18- تداوم دلبستگی از كودكی تا نوجوانی: یكی از سؤالهای اساسی درباره روابط دلبستگی در دوره نوجوانی آن است كه چگونه سازمان یافتگی دلبستگی نوجوان به دلبستگی در سایر مراحل زندگی به خصوص به دوره كودكی مرتبط می شود؟ به منظور پاسخ به این سؤال باید به طور تجربی تداوم دلبستگی در پهنه زندگی مورد ارزیابی قرار گیرد.
سؤال دیگر آن است كه آیا دلبستگی نوجوان تجلی خاصی از همان فرآیندهای دلبستگی در دوره كودكی است؟ پس از گذشت سه دهه از ایجاد روش موقعیت ناآشنا، مطالعات طولی متعددی در حال بررسی تحول دلبستگی از نوزادی تا نوجوانی است. نتایج برخی از این پژوهش‌ها مبهم و نامشخص است.
واترز (1995) گزارش كرد كه ایمنی نوجوان بزرگتر مثلاً 21 ساله در AAI (مصاحبه دلبستگی بزرگسالان) با ایمنی او در روش موقعیت ناآشنا در دوران كودكی در حدود 70% همبستگی دارد. چنانچه افرادی را كه در اثر رویدادهای مهم زندگی كه بالقوه می تواند باعث تغییر طبقه دلبستگی فرد شوند، مستثنی كنیم، درجه هماهنگی بین دلبستگی دوره نوجوانی با كودكی بالای 78% است.
ادامه دارد ...
