وارینگ (1980،1983) صمیمیت همسران را بعنوان ترکیبی از هفت عنصر زیر تعریف می‌کند (به نقل از اعتمادی، 1387): محبت یا هیجان : میزانی کـه احـساسات نزدیک هیجانی بوسیله همسر بیان می‌شود. وقتی احساسات نزدیک هیجانی و محبت بین همسران ابراز می‌شود، صمیمیت ایجاد می‌شود.
مدل ترکیبی وارینگ وارینگ (1980،1983) صمیمیت همسران را بعنوان ترکیبی از هفت عنصر زیر تعریف می‌کند (به نقل از اعتمادی، 1387):
محبت یا هیجان : میزانی کـه احـساسات نزدیک هیجانی بوسیله همسر بیان می‌شود. وقتی احساسات نزدیک هیجانی و محبت بین همسران ابراز می‌شود، صمیمیت ایجاد می‌شود.
بیانگر بودن و خـودافشایی : میزانی کـه افکار، عقاید، گرایشات و احساسات در درون رابطه بیان می‌شود. خودافشایی با صمیمیت ارتباط مثبت دارد وقتی خودافشایی در رابـطه زناشویی تـسهیل می‌شود، صمیمیت افزایش می‌یابد.
تطابق : میزانی که همسران می‌توانند با یـکدیگر بـصورت راحـت کار و تفریح داشته باشند. تطابق صمیمیت را بوسیله افزایش زمـان بـا هم بودن در فعالیتهای مشترک ایجاد می‌کند.
همبستگی و تعهد : میزانی تعهد همسران نسبت به رابطه است.تعهد شـرط ضـروری برای سایر ابعاد صمیمیت است،زیرا اطـمینان و اعـتماد در رابطه را تـسریع می‌کند.
روابط جـنسی : میزانی کـه نیازهای جنسی مبادله و ارضاء می‌شود.ارضاء جـنسی منعکس‌کننده بـیشتر با هم بودنهای شدید است که یک زوج تجربه می‌کنند.
تعارض : میزان آسانی حل عقاید مـتفاوت بـین همسران است.مهارتهای حل تعارض بعنوان یک پیـش‌بینی‌کننده سطح نهایی صمیمیت در نـظر گـرفته می‌شود.
اختیار : میزان روابط مثبت همسران با خـانواده و دوسـتان است.
اختیار مربوط به استقلال از روابط هیجانی قوی با افراد دیگر مانند خانواده اصلی اسـت کـه به زوج اجازه یک فضای هیجانی کـه بـرای رشـد صمیمیت نیاز اسـت، را مـی‌دهد (یانگ و لانگ،1998؛ لارسون ، هاموند و هارپر ، 1989؛ به نقل از اعتمادی، 1387).
