موارد استفاده : منبع کمکی انجام پژوهش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 18 صفحه
شماره فایل 858
گزارش پژوهش های مختلف نشان می دهد که ناگویی هیجانی در بیماران مبتلا به انواع آسیب های روانپزشکی و بالینی(اسپیرنزا ،لوز ، ولی یر و کورکوس ، 2007) و حتی در جمعیت های غیر بالینی مشاهده می شود، اما فقدان بینش و سبک تفکر برون مدار در این افراد می تواند در ظرفیت سود جستن از مداخلات روان درمانی، تداخل ایجاد کند (فرنز و همکاران، 2008).
مطالعات مربوط به شیوع ناگویی هیجانی که در نمونه های مختلف افراد بزرگسال صورت گرفت، نشان داده است که ناگویی هیجانی با جنسیت مذکر، سطح تحصیلات و وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین (هونکالامپی و همکاران، 2000)، مشکلات روان شناختی(گونزلامان ، کامپفر و برالر ،2002)، کیفیت زندگی وابسته به سلامت(ماتیلا و همکاران، 2009) و تجرد و طلاق(کوکنین و همکاران، 2001؛ فرنز و همکاران، 2008) مرتبط شنا خته شده است.
برخلاف پژوهش های صورت گرفته بر بزرگسالان، شیوع ناگویی هیجانی در دختران نوجوان بالاتر از پسران است(جوکاما و همکاران، 2007؛ هونکالامپی و همکاران، 2000) و شیوع آن پس از 30 سالگی تغییری نمی کند (ماتیلا و همکاران، 2006). همچنین شیوع این سازه در میان جمعیت بیماران روان تنی (مانند سندروم روده تحریک پذیر یا بیماری های انسدادی ریه) بسیار بالاتر از نمونه های غیر بالینی گزارش شده است (اگلسی اس-ری و همکاران، 2012؛ تیسی لیبیس و همکاران، 2010).
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.
