ویژگی ضروری اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد/ دارو، علایم غالب وحشت زدگی یا اضطراب است (ملاک الف) که قضاوت می شود معلول تاثیرات مواد(مانند مدت سوءمصرف، یا بروز مسمومیت) می باشد.

ویژگی های تشخیصی اختلال اضطرابی وابسته مصرف مواد و دارو بر مبنای ملاک های تشخیصی DSM-5

ویژگی ضروری اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد/ دارو، علایم غالب وحشت زدگی یا اضطراب است (ملاک الف) که قضاوت می شود معلول تاثیرات مواد(مانند مدت سوءمصرف، یا بروز مسمومیت) می باشد. علایم وحشت زدگی و یا اضطراب باید در طول مدت یا بلافاصله بعد از مسمومیت یا ترک و یا بعد از مصرف دارو ظاهر شوند و مواد یا دارو باید قادر به ایجاد علایم باشند(ملاک ب). اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد/ دارو که به سبب تجویز دارو برای اختلال های روانی یا ساایر شرایط پزشکی ایجاد شده اند، باید شروع آن زمانی باشد که افراد دارو را دریافت می کنند(یا در طول مدت ترک، اگر ترک مرتبط با دارو باشد). در صورتی که دارو قطع شود، علایم وحشت زدگی یا اضطراب معمولا برای مدت هفته ها یا یک ماه، بهبود پیدا می کند و یا از بین می رود( بسته به نیمه عمر مواد/دارو و نیز وجود ترک). تشخیص اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد/دارو نباید داده بشود اگر شروع علایم وحشت زدگی یا اضطراب مقدم بر مسمومیت و یا ترک مواد/دارو باشد، و یا اگر علایم برای مدت قابل ملاحظه (معمولا بیشتر از یک ماه) از زمان ترک یا مسمومیت شدید وجود داشته باشد. اگر علایم وحشت زدگی یا اضطراب برای مدت زمان قابل توجه وجود داشت، دیگر علت ها برای علایم باید در نظر گرفته شود.

تشخیص اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد/دارو تنها زمانی به جای تشخیص مسومیت مواد یا ترک مواد به کار برده می شود که علایم ملاک الف تصویر بالینی غالب باشد و برای کسب توجه بالینی به قدر کافی شدید باشد.

همه گیری اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد و دارو

همه گیری اختلال های وابسته به مصرف مواد/دارو چندان واضح نیست. اطلاعات جمعیت عمومی نشان می دهد که این اختلال با همه گیری12 ماهه 0.002% ، نادر می باشد. با این وجود در جمعیت بالینی، همه گیری احتمالا بالاتر است(DSM-5,2013

اختلال اضطرابی وابسته به سایر شرایط پزشکی

ویژگی های تشخیصی اختلال اضطرابی وابسته به سایر شرایط پزشکی بر مبنای ملاک های تشخیصی DSM-5 ویژگی اساسی اختلال اضطرابی وابسته به سایر شرایط پزشکی، اضطراب معنادار بالینی که تاثیرات فیزیولوژیکی سایر شرایط پزشکی بهترین توضیح برای آن می باشد. علایم می تواند شامل علایم غالب اضطراب و حمله وحشت زدگی باشد (ملاک الف). قضاوت درباره اینکه شرایط پزشکی بهترین توضیح اختلال است، باید بر مبنای شواهدی از تاریخچه، معاینات جسمانیو یا یافته های آزمایشگاهی باشد (ملاک ب). به علاوه، باید در نظر داشت که علایم در حوزه سایر اختلال های روانی در نظر گرفته نشود، به ویژه، اختلال سازگاری همراه با اضطراب، به صورتی که محرک استرس زا شرایط پزشکی باشد(ملاک ج). در این موارد، افراد با اختلال سازگاری به طور خاص درباره معنا و پیامدهای مرتبط با شرایط پزشکی آشفتگی دارند. در صورتی که علایم اضطراب تنها در مدت دوره دلیریوم بروز پیدا کند، تشخیص این اختلال داده نمی شود. علایم اضطراب باید موجب آشفتگی معنادار بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، و یا در دیگر حوزه های مهم باشد( ملاک د).

در تعیین اینکه کدام یک از علایم اضطراب مرتبط با سایر شرایط پزشکی می باشد، بالینگر ابتدا باید وجود شرایط پزشکی را تایید کند. همچنین باید مشخص شود که علایم اضطراب از نظر سبب شناسی مرتبط با شرایط پزشکی می باشد. سنجش جامع و دقیق از عوامل چندگانه برای این قضاوت لازم می باشد. چندین جنبه از تصویر بالینی باید در نظر گرفته شود: 1) وجود ارتباط زمانی مشخص بین شروع، تشدید، و یا بهبودی شرایط پزشکی با علایم اضطراب؛ 2) وجود خصوصیات نابهنجار از اختلال اضطرابی اولیه (از جمله سن شروع یا دوره نابهنجار)؛ 3) وجود سوابقی از مکانیسم فیزیولوژیکی (از جمله پرکاری تیرویید) که موجب اضطراب می شود. به علاوه، اختلال اضطرابی اولیه، اختلال اضطرابی وابسته به مصرف مواد/دارو، یا دیگر اختلال های روانی اولیه(از جمله اختلال سازگاری) توضیح بهتری برای این اختلال باشد.

همه گیری اختلال اضطرابی وابسته به سایر شرایط پزشکی

همه گیری اختلال اضطرابی وابسته به سایر شرایط پزشکی، مشخص نیست. کاملا مشخص است که همه گیری بالایی از اختلال های اضطرابی میان افراد با شرایط پزشکی مختلف از جمله آسم، فشارخون، زخم معده، التهاب مفاصل، وجود دارد. با این وجود، این افزایش همه گیری ناشی از علل دیگری می شود تا اینکه اختلال اضطرابی به طور مستقیم توسط شرایط پزشکی ایجاد شده باشد(DSM-5,2013).

بررسی مفهوم شیوع شناسی

شیوع شناسی مطالعه فراوانی، توزیع و عوامل تعیین کننده بیماری ها و دیگر شرایط مرتبط با سلامت در جمعیت انسانی است؛ و جهت کاربرد این مطالعه برای ارتقا سلامت و پیشگیری و کنترل مشکلات سلامتی است.

مولفه های اصلی تعریف شیوع شناسی

جمعیت: تمرکز اصلی شیوع شناسی بر تاثیر بیماری در جمعیت به جای افراد است. فراوانی: این نشان می دهد که شیوع شناسی یک علم کمی است. شیوع شناسی مرتبط با فراوانی (وقوع) بیماری ها و دیگر شرایط مرتبط با سلامتی است. فراوانی به وسیله میزان شیوع مرضی و مرگ ومیر اندازه گیری می شود. شرایط مرتبط با سلامتی: شیوع شناسی نه تنها مرتبط با بیماری ها است بلکه با دیگر شرایط مرتبط با سلامتی نیز ارتباط دارد زیرا هرچیزی که اطراف ما است و نیز هر کاری که ما انجام می دهیم سلامت ما را تحت تاثیر قرار می دهد.شرایط مرتبط با سلامت، شرایطی است که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بر سلامتی تاثیر می گذارد. آنها ممکن است صدمات، موالید، رفتارهای مرتبط با سلامتی از قبیل سیگار کشیدن، بیکاری، فقر و غیره باشند. توزیع: به توزیع جغرافیایی بیماری ها، توزیع در زمان وتوزیعی که به وسیله سنخ افراد تحت تاثیر قرار گرفته است، اطلاق می شود.

عوامل تعیین کننده: تعیین کننده ها، عواملی هستند که تعیین می کنند کدام یک از افراد دچار بیماری خواهند شد یا نخواهند شد. کاربرد مطالعات برای ارتقا سلامتی و پیشگیری وکنترل مشکلات سلامتی: این به این معنا است که تمام هدف مطالعه فراوانی، توزیع و تعیین کننده ها بیماری این است که پیشگیری های موثر بیماری و راهبردهای کنترلی را شناسایی کنند)کبید ،2:2004-3). تمرکز مطالعات شیوع شناسی بر روی جمعیت است که در شرایط جغرافیایی یا دیگر شرایط تعریف شده باشد. برای مثال، یک گروه خاص از بیماران بیمارستان یا کارگران کارخانه می توانند واحدی از مطالعه باشند. جمعیت هایی که اکثرا در شیوع شناسی استفاده می شود آنهایی هستند که از یک منطقه یا کشور در یک زمان خاص انتخاب شده باشد.این اشکال پایه ای برای تعریف زیرگروه ها با درنظر گرفتن جنس، سن یا نژاد می شود.ساختار جمعیت بین مناطق جغرافیایی و دوره های زمانی متفاوت است. تحلیل شیوع شناسی باید این تنوع را در نظر داشته باشد.

مطالعات اخیر شیوع شناسی مرتبط با علل(سبب شناسی) بیماری های واگیر است و این قبیل کارهای مداوم برای شناسایی روش های پیشگیری ضروری است. از این جهت، شیوع شناسی یک علم پزشکی پایه است که هدفش بهبود سلامت سلامت عمومی و به ویژه سلامتی در شرایط نامساعد است (کجلستورم ،بیگلهول ، بونیتا ،3:2006-4).

اگرچه بسیاری از بیماری ها تنها به وسیله عوامل ژنتیکی ایجاد می شوند، اما بسیار دیگر از تعامل بین ژنتیک و عوامل محیطی نتیجه می گیرینند. ما محیط را به طور وسیع به هر گونه عوامل زیست شناختی، شیمیایی، جسمانی، روانی و اقتصادی یا فرهنگی تعریف می کنیم که می تواند سلامت را تحت تاثیر قرار دهد. رفتارهای فردی از این تعامل متقابل تاثیر می گیرند و شیوع شناسی برای مطاالعه این تاثیرات و تاثیر مداخله های پیشگیرانه در ارتقای سلامت به کار گرفته می شود. دانش ظرفیت بیماری در جمعیت ها برای مسولان سلامت ضروری است، تا به وسیله شناسایی اولویت ها، از منابع محدود بهترین استفاده ممکن را جهت برنامه های پیشگیری و مراقبت، ببرند(کجلستورم، بیگلهول، بونیتا،3:2006-4).

مفهوم میزان بروز و همه گیری در مطالعات شیوع شناسی

میزان بروز بیماری ،میزان ظهور موارد جدید در زمان معین در یک جمعیت خاص گفته می شود. در حالی که همه گیری فراوانی موارد موجود در جمعیت تعریف شده در مدت زمان معلومی، تعریف می شود. اصولا شیوه های متفاوتی از اندازه گیری وقوع و ارتباط بین میزان بروز و همه گیری متنوع در بین بیماری ها وجود دارد. ممکن است یک بیماری میزان بروز کم و همه گیری بالایی- مانند دیابت - وجود داشته باشد یا میزان بروز بالا و همه گیری پایین- مانند سمارخوردگی معمولی وجود داشته باشد. سرماخوردگی ها با فراوانی بالا نسبت به دیابت وقوع پیدا می کند اما در یک زمان کوتاه سپری می شود در حالی که دیابت در تمام زندگی وجود دارد اندازه گیری همه گیری و میزان بروز شامل در نظرگرفتن مواردی است که در جمعیت در خطر تعریف شده است.گزارش دادن تعداد موارد بدون ارجاع به جمعیت در خطر ،می تواند برداشتی از مقدار کلی مشکلات سلامتی را به دست بدهد.

اطلاعاتی که از همه گیری و میزان بروز به دست می آید بسیار مفیدتر خواهد بود اگر به مقدار تبدیل شود.یک مقدار به وسیله تقسیم تعداد مواردی که بیانگر جمعیت در خطر است و مواردی که ظاهر شده در 10 به توان nافراد.برخی شیوع شناسان از اصطلاح "مقدار" تنها برای اندازه وقوع بیماری ها ضرب در واحد زمانی استفاده می کنند (کجلستورم، بیگلهول، بونیتا،3:2006-4). اگرچه این اندازه ها به شیوع شناس اجازه می دهد که وقوع بیماری ها را در یک جمعیت توصیف می کند، وقوع بیماری ثابت نیست، اما از یک مکان تا مکان دیگر و از یک زمان تا زمان دیگر و از یک گروه تا گروه دیگر متفاوت است. این تنوع تفاوت هایی در پدیده های زیستی، تفاوت های زیستی، تفاوت های محیطی و اجتماعی و تفاوت در مراقبت های پزشکی و فهم تصادفی و ضعیف از پدیده ها اطلاق می شود( فلاندرز ، کلینبام ، 1995).

همه گیری

اطلاعات جمعیت در خطر همیشه در مطالعات در دسترس نیست و در بسیاری از مطالعات جمعیت کلی در منطقه مطالعاتی به عنوان تقریب استفاده می شود. همه گیری اغلب باضرب موارد در 100(درصد) یا در1000 جمعیت، بیان می شود.p به وسیله عامل مناسب تکثیر می شود. اگر اطلاعات برای یک نقطه زمانی جمع آوری شود، p " مقدار همه گیری نقطه ای " است. برخی اوقات مناسب تر است که از "مقدار همه گیری دوره ای" استفاده شود، که با تعداد کل موارد در هر زمانی در طول دوره مشخصی، تقسیم بر متوسط جمعیت در خطر در یک زمان مشخص محاسبه می شود. به همین صورت، "همه گیری تمام عمر" تمام افرادی است که بیماری را حداقل در برخی از دوره های عمر خود داشته اند. از آنجایی که همه گیری می تواند توسط عوامل بسیاری غیر مرتبط با علت بیماری تحت تاثیر قرار بگیرد، مطالعات همه گیری معمولا شواهد محکمی از علیت را فراهم نمی کند. با این وجود، اندازه همه گیری در سنجش نیازهای پیشگیرانه، مراقبت سلامتی و طرح های خدمات سلامتی یاری رسان است (کجلستورم، بیگلهول، بونیتا،3:2006-4).

میزان بروز

میزان بروز به مقداری که رویدادهای جدید در یک جمعیت اتفاق می افتد، اطلاق می شود. میزان بروز از طریق محاسبه کردن دوره های زمانی متغیر در مدتی که افراد از بیماری رها هستند و سپس "در خطر" بیماری قرار می گیرند (کجلستورم، بیگلهول، بونیتا،3:2006-4). در محاسبه میزان بروز، صورت کسر، تعداد رویدادهای جدید که در دوره زمانی تعریف شده اتفاق می افتد است و مخرج کسر جمعیت در خطر تجربه رویداد در طول این دوره است

دقیقا تنها اولین رخدادهای بیماری را بیان می کند. واحدهای مقدار بروز، همیشه واحد زمان(موردها ضرب در و ضرب در روز، ماه،سال و غیره) را شامل می شود. برای هرکدام از افراد جمعیت، زمان مشاهده، دوره ای است که فرد دچار بیماری نیست. مخرج برای محاسبه میزان بروز مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین مجموع تمام افرادی که دچار بیماری نیستند در این محاسبه لحاظ می شوند (کجلستورم، بیگلهول، بونیتا،3:2006-4).

اهمیت بافت در مطالعات شیوع شناسی

اولین ومهم ترین مساله، نیاز به در نظر گرفتن بافت جمعیتی است زمانی که مطالعه شیوع شناسی اجرا می شود.اگرچه یکی از تمرکز های بر روی "سبک زندگی" عوامل خطرزا است، دلایل محکمی برای اجرای مطالعات در سطح جمعیتی وجود دارد. به علاوه ،هر جمعیتی تاریخ، فرهنگ، طبقات اقتصادی اجتماعی خاص خودش را دارد که بر چگونگی وچرایی ظهور عوامل خطرزا خاص و نیز چگونگی پاسخ فرد به این قبیل عوامل را تحت تاثیر تاثیر قرار می دهد. این مساله بسیار مهم است زیرا نه تنها شیوع شناسی تغییر می کند بلکه جهانی که شیوع شناسان آن را مطالعه می کنند به سرعت در حال تغییر است. ما تاثیرات جهانی شدن اقتصادی، سازگاری ساختاری و تغییرات آب و هوایی را می بینیم و در دهه های اخیر شاهد وقوع "انقلاب اطلاعاتی"بودیم که که تاثیرات خیلی زیادی را از انقلاب های صنعتی و کشاورزی گرفته است. در کشورهای صنعتی، بسیار محتمل است که در برخی از بخش های جمعیت امید به زندگی به طول انجامد. در کشورهای در حال توسعه، این مزایا به صورت پیچیده ای وجود دارد، کشورهای اروپای شرقی یک افت ناگهانی در امید به زندگی در زمانی اتفاق افتاد که بنابر گزارشات تاریخی در زمان صلح به سر می بردند که با افزایش وقوع الکلیسم و بیماری های"فراموش شده"از قبیل سل و وبا همراه بوده است. این افزایش علاقه به عوامل تعیین کننده جمعیتی سلامت به طور ویژه با افزایش علاقه به فنونی از قبیل مدل سازی چند سطحی همراه بوده است که اجازه می دهد عوامل خطرزا سبک زندگی فردی "در بافت" در نظر گرفته شود و با عوامل تعیین کننده کلان سلامتی موازی شود. این گونه تغییر جهت در رویکردها، نه تنها به خاطر نیاز به تاکیدکردن بر نقش دانش منطقه ای و متنوع، بلکه به خاطر حرکت های جامع علمی بیشتر برای در نظرگرفتن سیستم ها و فرایندهای سطح کلان، به جای در نظر گرفتن تنها رویکردهای کاهش گرا، مهم است(پیرس،13:2005-15).

فنون مناسب در مطالعات شیوع شناسی

یک مساله مرتبط، نیاز به استفاده از "فنون مناسب" برای بررسی مهم سوالات تحقیقی جمعیت عمومی است. بسیار مهم است که بر افزایش "تفکر چندسطحی "در گسترش فرضیه های شیوع شناسی تاکید کنیم و بر آن اساس مطالعاتی را که نیاز است طراحی کنیم به جای اینکه تنها از یک شیوه آماری جدید تحلیل داده ها استفاده کنیم. روش شناسی مناسب برای هر تحقیقی به پدیده ای که تحت مطالع است بستگی دارد: دامنه عمل اش، محیط ، وضعیت فعلی نظریه و دانش، در دسترس بودن ابزارهای اندازه گیری معتبر و هدف از کاربرد اطلاعاتی که جمع آوری می شود، همچنین منابع جامعه و مهارت های در دسترس و هنجارها و ارزش هادر سطح ملی، منطقه ای و محلی. بنابراین علاقه مندی بسیاری برای تعامل بین شیوع شناسی و علوم اجتماعی و نیز گسترش چارچوب های نظری و روش شناسی مناسب برای مطالعات شیوع شناسی در کشورهای درحال توسعه پدید می آید(پیرس،13:2005-15).

شیوع شناسی اختلال های روانپزشکی

بسیاری از کشورها در مسیر صنعتی شدن قرار دارند و با تغییرات بسیاری از قبیل افزایش سریع جمعیت، شهر نشینی و مهاجرت کردن مواجه هستند. این قبیل تغییرات، فشار های روانی و مسایل روانی اجتماعی را در جوامع افزایش می دهد؛ به همین ترتیب در دهه های آینده تغییرات چشمگیری در شیوع شناسی بیماری ها و اختلال ها و نیازهای سلامتی افراد خواهیم داشت. اختلال های روانی یکی از شایع ترین دلایل ناتوانی و مرگ زودرس می باشد. همه گیری بالای اختلال های روانی با مزمن شدن این اختلال ها و ناتوانی طولانی مدت مرتبط است؛ که باعث می شود برنامه های مرتبط با اختلال های روانی در اولویت سیاست های سلامت قرار بگیرد. با درنظر گرفتن این مطالب در ایران و سایر قسمت های دنیا بسیار ضروری است که توجه بیشتری به این حوزه بشود (نوربالا، باقری یزدی، حافظی،2012). در واقع می توان گفت که اختلال های روانپزشکی در جوامع حاضر بسیار شایع می باشد و هیچ کس نمی تواند ادعا کند که به طور کامل از دچار شدن به این اختلال ها در امان است(غزنوی، کیخا، میرشکار، 2012). بر اساس تخمین WHOدر سال 2002، حدود 500 میلیون از افراد در جهان از اختلال های روانی رنج می برند که %50 از آنها را اختلال هایی از قبیل اضطراب و افسردگی شامل می شود (نوربالا، باقری یزدی، حافظی،2012).

شیوع شناسی اختلال های روانپزشکی، یک زیر شاخه از علوم رفتاری می باشد که چگونگی گسترش اختلال های روانی در جامعه را مورد مطالعه قرار می دهد. اگرچه وجود اختلال های روانی از چندین قرن پیش در برخی ازجوامع پذیرفته شده بود، با این حال در قرن بیستم از دیدگاه آماری برای ارزیابی میزان بیماری های روانی، استفاده شد. مطالعات شیوع شناسی اختلال های روانپزشکی در کشورهای مختلف نشان داده اند که میزان همه گیری به طور متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفته است، که این تفاوت به خاطر ابزارهای اندازه گیری متفاوت، جوامع متفاوت و روش شناسی متفاوت می باشد. این میزان ها بین %7.3 تا %39.8 متغیر بوده است(غزنوی، کیخا، میرشکار، 2012).

شیوع شناسی اختلال های روانپزشکی در ایران

زمینه یابی های بهداشت روان در ایران به دو گروه( براساس زمان گرفتن زمینه یابی) تقسیم می شوند. گروه اول شامل زمینه یابی هایی می شود که در بین سال های 1963تا 1971 انجام گرفته است. در این زمینه یابی ها همه گیری اختلال های روانی بین %11.9 تا %18.6 بوده است. گروه دوم شامل گروهی از مطاعات می شود که بعد از انقلاب اسلامی انجام گرفته است، که در این مطالعات همه گیری اختلال های روانی بین%12.5 تا %30.2 بوده است(نوربالا، باقری یزدی، حافظی،2012).

یکی از اولین مطالعاتی که در زمینه گسترده شیوع شناسی اختلال های روانی در ایران انجام گرفته است، بررسی وضعیت سلامت روان افراد در ایران در سال 1378؛ در قالب طرح ملی سلامت و بیماری در کشور انجام گردید، 35014 نفر از افراد 15 سال و بالاتر با استفاده از پرسشنامه غربالگری سلامت عمومی(GHQ-28) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایجاین مطالعه نشان داد که در مجموع 21 درصد از افراد مورد مطالعه به نوعی دچار علایم روانی بوده اند( محمدی و همکاران، 1382).

دومین زمینه یابی ملی در ایران به منظور دستیابی به شیوع انواع اختلال های روانی در سطح کشور، تحت عنوان طرح ملی همه گیر شناسی اختلالات روانپزشکی در ایران تدوین شد. این طرح مصوب شورای پژوهش های علمی کشور و معاونت پژوهشی وزارت بهداشت بوده و توسط مرکز ملی تحقیقات علوم پزشکی کشور و معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی در سراسر کشور انجام شد. همه گیری اختلال های روانپزشکی در این مطالعه %17.1 بوده است و اختلال های روانپزشکی در گروه سنی 55-41 سال شایع تر بود. در این مطالعه، %10.9 از افراد مورد مطالعه حداقل از یکی از اختلال های روانی رنج می برند( محمدی و همکاران، 1382؛ نوربالا، باقری یزدی، حافظی،2012).

در مجموع؛ می توان گفت که مطالعات همه گیر شناسی در کشور ما، محدود و تعداد مطالعات انجام شده معدود می باشد. اطلاعات بدست آمده از این بررسی ها که همگی در جامعه های آماری محدود( در شهر یا روستا) و در منطقه ای کوچک از استان های کشور انجام شده اند، دلالت بر این دارند که میزان شیوع این اختلال ها بین9/11 تا 9/26 درصد متغیر می باشد. در جدول 9-2 به طور اجمالی مطالعات شیوع شناسی اختلال های روانی از سال 1964 تا 1381، به همراه درصد شیوع اختلال های روانی، آمده است.

شیوع شناسی اختلال های اضطرابی

در سالهای اخیر، متوجه شده ایم که از میان اختلال های روانی؛ نه تنها همه گیری اختلال های اضطرابی رو به افزایش است، بلکه میزان بیماری های مرتبط با اختلال های اضطرابی بسیار قابل توجه است. سبب شناسی اختلال های اضطرابی چندین عامل را شامل می شود از جمله تعیین کننده های زیست شناختی، روان شناختی، اجتماعی ؛ که به وسیله تعدادی از عوامل خطر و محافظتی تعدیل می گردد. مطالعات بین فرهنگی در شیوع شناسی مهم ترین منبع اطلاعاتی برای در نظر گرفتن اثر متقابل بین این عوامل است. مطالعات تطبیقی شیوع شناسی نقش اساسی را در تحول سیاست های سلامت مرتبط با اختلال های اضطرابی بازی می کند. این قبیل دانش های همه گیر شناختی برای شناخت راه های مناسب مداخله بسیار ضروری می باشد( سامرز و همکاران، 2006).

درصد بالایی از جمعیت عمومی بزرگسال علایم اتفاقی یا متوسط اضطراب را تجربه می کنند. برخی از شواهد حاکی از این است که این افراد در معرض خطر تجربه اختلال های اضطرابی هستند، اگر آنها حمله های وحشت زدگی را تجربه کنند، مشکلات خواب داشته باشند ویا حساسیت اضطرابی بالایی داشته باشند. نگرانی ویژگی اصلی اختلال اضطراب منتشر می باشد که بسیاری از افراد غیر بالینی که نگرانی هایی درباره کار، مسایل مالی، خانوادگی، و از این قبیل دارند؛ آن را تجربه می کنند. علایم اضطراب و اختلال های مربوط به آن همه گیرترین مشکلی است که بهزیستی هیحانی و جسمانی تعداد بسیاری از افراد در جمعیت عمومی را تحت تاثیر قرار داده است. افرادی که از اختلال های اضطرابی رنج می برند، ابتدا به خاطر علایم جسمانی غیرقابل توجیه خود، به پزشک خانواده در مکان های سرپایی مراجعه می کنند( کلارک و بک ، 2010).

سازمان جهانی سلامت (WHO) در طی زمینه یابی جهانی بهداشت روان، اضطراب را با همه گیری 12ماهه از %2.4 در شانگهای، چین تا %18.2 در ایالات متحده؛ شایع ترین اختلال در همه کشورهای دنیا دانسته است(کلارکو بک، 2010).

تفاوت های بین فرهنگی در همه گیری اختلال های اضطرابی

بسیاری از دانش ما درباره شیوع شناسی اختلال های روانی، بر مبنای تحقیقات کشورهای غربی می باشد. اگرچه تعداد محدودی از مطالعات شیوع شناسی در مناطق توسعه نیافته دنیا انجام گرفته است، اما تفاوت این تخقیقات از تنوع روش شناسی تحقیقات و طرح مطالعاتی (از جمله روش نمونه گیری، ابزارهای تشخیصی، اندازه نمونه) ناشی شده است. به منظوررفع این مشکل، اخیرا، سازمان بهداشت جهانی(WHO) دست به انجام پژوهشی در 28 کشور دنیا پرداخته اند. به منظور تسهیل مقایسه نتایج بین فرهنگی، تمام زمینه یابی ها از استانداردهای روش شناسی معمول همچون روش نمونه گیری خوشه ای، مصاحبه چهره به چهره توسط افراد آموزش دیده و استفاده از ابزار تشخیصی کاملا ساختار یافته برای اختلال های DSM-4؛ استفاده کردند. تا کنون زمینه یابی در 14 کشور از جمله آمریکا(مکزیک، کلمبیا، ایالات متحده)، اروپا (بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا،هلند، اسپانیا و اکراین)، خاورمیانه(لبنان)، آفریقا (نیجریه)، و آسیا(چین، ژاپن)؛ کامل شده است. شش کشور از این کشورها(چین، کلمبیا، لبنان، مکزیک، نیجریه، و اکراین) توسط بانک جهانی به عنوان کمتر توسعه یافته طبقه بندی شده اند. اختلال های اضطرابی اندازه گیری شده اختلال وحشت زدگی، گذرهراسی، هراس خاص، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال اضطراب منتشر می باشد.

تمام یافته های همه گیری در این مطالعه نتایج کمتری را نسبت به مطالعات گذشته نشان داده است. همه گیری 12 ماهه برای تمام اختلال های اضطرابی بین %2.7 برای چین تا%8.1 برای ایالات متحده بوده است. در ارتباط با یافته های قبلی، میزان همه گیری اختلال های اضطرابی در ایالات متحده دو تا سه برابر بالاتر از کشورهای اروپایی بود. بسیار قابل توجه است که فراوانی برخی از اختلال های اضطرابی در فرهنگ های مختلف تقریبا یکسان می باشد از جمله هراس خاص و اختلال اضطراب اجتماعی در بسیاری از فرهنگ ها معمول بود در حالی که اختلال وحشت زدگی و گذرهراسی گستردگی کمتری داشتند. با این وجود، همه گیری اختلال اضطراب منتشر به طور قابل توجهی در کشورهای کمتر توسعه یافته متفاوت بوده است. به طور مثال، میزان کمتر اختلال اضطراب منتشر در مکزیک و نیجریه دیده شده است در حالی که اختلال اضطراب منتشر گستردگی بالایی در کشورهای آسیایی از جمله چین و ژاپن داشته است (میشل، زتچ، مارگراف، 2007). شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد فرهنگ نقش معناداری را در بیان علایم اضطرابی بازی می کند. علایم جسمانی به نظر می رسد در اختلال های هیجانی بسیاری از کشورهای دیگر برجسته تر از کشورهای غربی و اروپایی باشد (کلارک و بک، 2010).

در نهایت باید در نظر داشت که ملاک های تشخیصی به کار رفته شده، بر اساس مفاهیم غربی از اختلال های روانی می باشد؛ و بر این اساس ممکن است تجارب اضطراب در دیگر فرهنگ ها پایایی چندانی نداشته باشد(میشل، زتچ، مارگراف، 2007؛ کلارک و بک، 2010). در این رابطه این قابل سوال است که چه مقوله های تشخیصی متناسب با طبقات فرهنگی در دیگر فرهنگ ها می باشد

تحقیقات شیوع شناسی آینده باید سوالات مرتبط با اعتبار بین فرهنگی ملاک های تشخیصی را برطرف کنند. باید در نظر گرفته شود که چه تعدیل هایی در روش های مصاحبه( مانند شروع با سوالات مرتبط با علایم جسمانی) ممکن است منجر به تخمین درست میزان همه گیری در برخی فرهنگ ها دارد.