مهم ترین وجه تمایز آزمون های پارامتریک و غیرپارامتریک، در نوع داده ها و پیش فرض های زیر بنایی آن ها است؛ به بیان ساده می توان گفت از آزمون های پارامتریک استفاده می شود که سنجش متغیرهای دخیل در پژوهش دست کم در حد فاصله ای و توزیع نمره های متغیرها نسبتا بهنجار باشد. در شرایطی که فرض نرمال بودن یا فاصله ای بودن متغیرها به شدت نقص می شود و یا به ویژه درمواقعی که با فراوانی ها سروکار داریم، برای آزمودن فرضیه های پژوهشی از آزمون های آماری ناپارامتریک استفاده می شود. شاید بتوان گفت که مهم ترین نکته ی مثبت آزمون های ناپارامتریک در این است که کاربرد آن ها مستلزم رعایت هیچ پیش فرض ویژه ای نیست. یکی دیگر از وجوه تمایز اساسی میان این نوع آزمون ها، به درجه ی حساسیت آن ها در رد فرض صفر غلط مربوط است. بدین لحاظ، آزمون های پارامتریک واجد حساسیت بالاتری هستند و از توان آماری بیشتری برخوردار می باشند.