قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 26 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 482 را دانلود کنید.
عزت نفس را بايد از خودپنداره متمايز دانست. به گفته برنز (1979)، خودپنداره، سازه‌اي رواني است كه احساسات، ارزيابي‌ها و نگرش هاي ما را شامل مي‌شود و در واقع توصيفي از خودمان است. خودپنداره، در ظاهر توسط رفتارها و ويژگي هاي شخصيتي ما و باطناً توسط اين كه چگونه درباره خود و جهان اطرافمان احساس مي كنيم مشخص مي شود.
خودپنداره شناختي تعميم يافته از خود است كه خصوصاً روي ادراك خويشتن و ادراك از ديگران تأثير دارد (پورشافعی،1380). فرد مي‌تواند خود را به عنوان بازيگر خوب بيس‌بال، علاقمند به داستان هاي علمي و دانش‌آموزي متوسط در نظر بگيرد كه اين موارد از جمله اجزاء خودپنداره ی وي به شمار مي‌روند. عزت نفس بعد ارزيابانه اطلاعات تشكيل دهندة خودپنداره است، و از احساسات فرد درمورد تمام ابعاد وجودش ناشي مي‌شود(مك‌كي و فانينگ ، 2002، ترجمه شهرآراي، 1387).
در تحقيقات فراواني که درباره خودپنداره و عزت نفس انجام گرفته است پنج جنبه بررسي شده است اين جنبه ها عبارتند از: هر فردي داراي خودپنداره همساني است. رفتار افراد با خودپنداره آن ها همخوان است. تجاربي که همسان خودپنداره نيستند تهديد تلقي مي شوند. خودپنداره و عزت نفس در نتيجه يادگيري و بلوغ تغيير پيدا مي‌کند و رابطه اي بين نوع هدفي که دانش آموز دنبال مي‌کند و شکل‌گيري خودپنداره و عزت نفس او وجود دارد (مهدوي، 1384).
از اين ديدگاه دانش آموزاني که خود را بي‌کفايت ارزيابي مي‌کنند ممکن است تکاليف درسي خود را خوب انجام ندهند و احساس کنند که نمي توانند دانش آموز موفقي باشند، برعکس دانش آموزان خوب، چون خود را خوب ارزيابي مي‌کنند از گرفتن نمره بد ناراحت مي‌شوند چرا که با تجاربشان مغايرت دارد.
ادامه دارد ...
