تحقیقات اخیر روی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نتایجی امید بخش را در زمینه اثربخشی این درمان ارائه داده است در ادامه به برخی از این تحقیقات اشاره می شود:
تحقیقات خارجی:
نتایج پژوهش های بلوتی ، هومان ، موریسون ، لوین و توهینگ (2014) نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اختلال طیف اضطراب و اختلال وسواس فکری-عملی موثراست.
یاداوایا ، هیز و ویلدراگا (2014) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که درمان پذیرش و تعهد بر پریشانی روانی، اضطراب، افسردگی و استرس موثر است. هافمن ، هالسبو ، ایلنبرگ ، جن سن و فروشلم (2014) و ایلنبرگ، کرون استرند ، فینک و فروشلم (2013) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که مداخلهACT با تغییر در انعطاف پذیری روانی و توجه آگاهانه به حال علائم اضطراب سلامتی و فشارهای روانی را کاهش میدهد.
فلیددیروس ، بولمی جر ، فوکس و اسچریورس (2013) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که انعطاف پذیری در طول مداخله موجب کاهش علایم افسردگی و اضطراب میشود.
نتایج پژوهش برینگ بورگ ، میچانک ، هسیر و بریج لند (2011) و فلکسمن و بوند (2010) نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش سطح استرس و افزایش سلامت عمومی میشود. اسواین ، هانکوک ، هانیسورث و بومان (2013) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که درمان پذیرش و تعهد بر اختلالات اضطرابی موثر است. نتایج پژوهش مک کرین ، استون و تایلور (2013) نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش تجربه درد در زنان مبتلا به سردرد مزمن موثر بوده است.
تحقیقات داخلی :
علیرضایی (1394) پژوهشی با هدف بررسی اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت و عملکرد زناشویی و کاهش نشانههای وسواس در زوجین مبتلا به اختلال وسواس فکری و عملی انجام داد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش رضایت و عملکرد زناشویی و کاهش نشانههای وسواس در زوجین مبتلا به اختلال وسواس فکری و عملی در زوجین شهر اصفهان می شود.
هنرپروران (1393) پژوهشی با هدف بررسي اثربخشي رويکرد پذيرش و تعهد (ACT) بر بخشش و سازگاري زناشويي زنان آسيب ديده از خيانت همسر انجام دادند. نتايج نشان دهنده تاثير رويکرد پذيرش و تعهد بر بخشش باميزان تاثير 0.72 بود. بين ميانگين نمرات پس آزمون سازگاري زناشويي زنان گروه آزمايش و گواه تفاوت معناداري با ميزان تاثير 0.77 وجود داشت. تحليل کوواريانس تاثير اثر را در بعد رضايت زناشويي 9.58، در بعد همبستگي دو نفري 24.65، در بعد توافق دو نفري 87.60 و در در بعد ابراز محبت 9.62 در سطح (P<0.005) معنادارنشان داد. هم چنين نتايج پژوهش نشان داد که اثرات درماني اين رويکرد در پيگيري نيز همچنان حفظ شده بود. مرشدی و همکاران(1394)تحقیقی تحت عنوان کارایی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش فرسودگی زناشویی زوجها انجام دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که بین نمرات پس ازمون و پیش ازمون گروه ازمایش و در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر مداخله درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش افسردگی زناشویی زوجین گروه ازمایش موثر بوده است.
علمداری (1392) پژوهشی با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی زوجین نابارور انجام دادند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA) نشان داد که درمان تعهد و پذیرش بر رضایت زناشویی و کیفیت زندگی موثر است (001/0>P). این نتایج حاکی است که درمان تعهد و پذیرش میتواند مشکلاتیرا که زوجین نابارور با آن روبرو هستند، تعدیل کند. در واقع این آموزش در کار با گروه نابارور از طریق آموزش مهارتهای ضروری مانند ذهنآگاهی، کاهش اجتناب تجربی و پذیرش تأکید دارد. حیدریان (1392) پژوهشی با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در درمان زوجهای پریشان انجام دادند. نتایج نشان داد که: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همهی متغیرهای مورد مطالعه تأثیر مثبت دارد. و این تأثیر در متغیرهای پریشانی روانی، بین فردی و پذیرش و عمل بیشتر است.
لشنی (1392) پژوهشی با هدف اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) همراه با ذهن آگاهی بر رضایتمندی زناشویی همسران جانبازان ضایعات نخاعی انجام دادند. تحلیل دادهها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) در افزایش رضایت زناشویی و کاهش افسردگی و اضطراب شرکتکنندگان موثر واقع شد همچنین نمره پذیرش و عمل(AAQ) آزمودنیها به طور قابل توجهی بالا رفت اما در زیرمقیاسهای رضایت زناشویی در نمره رابطه جنسی تغییری حاصل نشد همچنین در نمره جهتگیری مذهبی تغییر قابل توجهی انجام نگردید اما در دیگر حیطهها نمرات آزمودنیها افزایش یافت.
حر، آقایی، عابدی، و عطاری، (1392) در پژوهش خود به اثربخشی درمان مبنتی بر پذیرش و تعهد بر میزان افسردگی افراد مبتلا به دیابت پرداختند. و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی 8 جلسه 120 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا کردند. نتایج پژوهش آنها نشان داد درمان مبتنی بر پذیر و تعهد بر میزان افسردگی افراد مبتلا به دیابت موثر بوده است (001/0 P<). نتایج پژوهش مهردوست،
نشاط دوست و عابدی (1392) نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش توجه متمرکز بر خود و بهبود باورهای خودکارآمدی اجتماعی در دانشجویان با اختلال اضطراب اجتماعی موثر بودند. پورفرج عمران (1390) در پژوهش خود 24 دانشجو مبتلا به هراس اجتماعی را مورد مطالعه قرار داد. نتایج پژوهش وی نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درمان اختلال اضطراب اجتماعی دانشجویان موثر است.
حسینائی، احدی، فتی، حیدری، و مظاهری (1392) در پژوهش خود 96 کارمند را به طور تصادفی در سه گروه آزمایش، گفت و گو و شاهد قرار دادند. و گروه آزمایش در چهار جلسه 5/1 ساعته آموزش گروهی مبتنی بر ACT با استفاده از الگوی باند و هیس قرار دادند. و گروه گفت وگو ، آزمودنی ها در چهار جلسه 5/1 ساعته درباره تغذیه و ورزش آموزش دیدند. گروه سوم هیچ گونه آزمایشی دریافت نکردند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر ACT به کاهش استرس شغلی منجر می شود، اما بر فرسودگی شغلی اثر قابل توجهی ندارد.
نتایج پژوهش رجبی و یزد خواستی (1393)در زمینه اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب و افسردگی افراد مبتلا به ام اس نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درمان اضطراب و افسردگی زنان مبتلا به ام اس موثر بوده است.
نتایج پژوهش های تولایی، آزاد فلاح، و اردکانی (1391) نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش تجربه درد در زنان مبتلا به سردرد مزمن موثر بوده است.
ایران دوست، نشاط دوست و نادی (1393) در پژوهش خود در زمینه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به کمر درد مزمن به این نتیجه دست یافت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد کیفیت زندگی و زیرمقیاس های سلامت روانی و جسمانی آن را در شرکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادری افزایش داده است.
نتایج پژوهش کیانی، قاسمی، و علی پور (1391) نشان دادکه درمان پذیرش و تعهد بر ابعاد نه گانه تنظیم شناختی هیجان موثر است و موجب کاهش آسیب های روانی ناشی از مصرف آمفتامین ها می شود.