قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 103 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 217 را دانلود کنید.
نگاهی به تاریخ زندگی بشر نشان میدهد که انسانها از زمانهای بسیار کهن به مقوله زیبایی و آرایش البته نه لزوما به معنای امروزی آن توجه داشتهاند و همواره به دنبال جذاب کردن چهره و بدن خود بودهاند و بدین منظور از ابزارهای مختلفی استفاده کردهاند که حداقل دو نوع شناخته شده این ابزارها آرایش وجراحی میباشد (رجرس ، ۱۹۷۱).
تحول صورت و بدن با جراحی رویهای است که در بسیاری از فرهنگها بکار میرود تا افراد بدن خود را مطابق نیازهای فرهنگی در مورد جوانی تغییر دهند (سپانس و پاین، ۲۰۰۰).
جراحی زیبایی که جهت بهبود بخشیدن به ظاهر به کار گرفته میشود، تخصصی است که به ترمیم، نگهداری و یا بهبود ظاهر فیزیکی فرد از طریق تکنیکهای پزشکی میپردازد (سوامی و همکاران، ۲۰۰۹).
در میان جراحیهای زیبایی، رینوپلاستی شایعتر است و بیماران متقاضی رینوپلاستی در مقایسه با متقاضیان مداخلات زیبایی دیگر، نارضایتی بیشتری از ظاهر خود را ابراز میکنند (قدکزاده و همکاران، ۲۰۱۱).
پیشرفتهای چشم گیر، در جراحی ترمیمی و زیبائی، که به طور شگفت آوری ساختار بدن را تغییر میدهد و افزایش در تعداد روشهای طبی زیبایی و محصولات و تکنیکهای جدید توسعه یافته و روندهای با حداقل آسیب و تاکید روزافزون بر شکل و ظاهر بدن در دنیای امروز، درخواست برای جراحیهای ترمیمی را افزایش داده است.در بررسی که در سال ۱۹۹۷ در آمریکا صورت گرفت نشان داده شد که ۵۶ درصد زنان و ۴۳ درصد مردان از ظاهر خود ناخشنود بودهاند (کستل، هنیگمن ، ۲۰۰۲).
در سال ۲۰۰۶ جامعه جراحان پلاستیک آمریکا تایید نمودند که ۱۰ میلیون جراحی زیبایی در ایالات متحده انجام شده است و ۸۰% آنها جراحیهای کوچک با حداقل آسیب بودند. و همچنین در سال۲۰۰۷، 11میلیون و ۷۰۰ هزار عمل زیبایی انجام گرفته است. که البته این آمار برآورد کمی از تعداد واقعی اعمال انجام شده است، چرا که مداخلات انجام شده به وسیلة پزشکان غیر جراح پلاستیک را پوشش نمیدهد (سارور وکریرند، ۲۰۰۴).
در مقایسه با سال ۱۹۹۷ رشدی به اندازه۱۴۲% داشته است. در سالهای اخیر درخواست برای انجام انواع جراحیهای زیبایی، بخصوص جراحی زیبایی بینی در کشور ما رو به افزایش بوده است (نیکنام و همکاران، ۱۳۹۱).
آمار رو به افزایش جراحیهای زیبایی در ایران بخصوص در قشر جوان زنگ خطری است و چگونه است که افراد ریسک عملهای سنگینتر را در گرو زیباتر شدن به جان میخرند. تحقیقات نشان میدهد که گسترش نامطلوب جراحیهای زیبایی در یک جامعه متأثر از عوامل روانشناختی است. (داولینگ و همکاران، ۲۰۱۱؛ سانسن ، ۲۰۰۷).
به نظر میرسد استفاده از روشهای زیبایی، با ارزیابی نارضایتمندانه از تصویر بدنی همبستگی مثبت دارد. سرمایه گذاری بر تصویر تن و میزان اهمیت تصویر تن برای عزت نفس و ارزیابی تصویر تن و میزان رضایت فرد از ظاهرش نقش مهمی را در تمایل و تقاضای مداخلات زیبایی دارد (سارور و همکاران، ۲۰۰۲).
افرادی که سرمایه گذاری بیشتری بر تصویر تن خود میکنند و تصویر تن برای عزت نفسشان اهمیت بیشتری دارد و از طرفی نارضایتی زیادی از تصویر تن خود دارند، نسبت به افرادی که سرمایه گذاریشان بر تصویر تن کمتر است و نارضایتی کمتری از ظاهر جسمانی خود دارند، با احتمال بیشتری برای جراحی زیبایی اقدام میکنند. بنابراین نارضایتی از تصویر تن ممکن است، برانگیزندة جستجوی درمانهای زیبایی باشد (سارور و همکاران، ۱۹۹۸).
تحقیقات زیادی نشان دادند که بین نگرانی از تصویر بدن و درخواست و تمایل به سمت رینوپلاستی ارتباط وجود دارد(کش و همکاران، ۲۰۰۵؛ هندرسون _کینگ ،۲۰۰۵؛ ون سوئیت و همکاران ،۲۰۰۶؛ براون و همکاران ،۲۰۰۷؛ سوامی و همکاران ،۲۰۰۸).
یافتههای آنها نشان داد که تصویر بدنی منفی با نگرش مثبتتر نسبت به جراحی زیبایی همراه است. دیدی و سارور (۲۰۰۲) و ون سوئیست و همکاران (۲۰۰۶) نیز گزارش دادند که نارضایتی از تصویر بدن در میان افرادی که جهت اعمال زیبایی مراجعه میکنند، زیاد است.
سوامی (۲۰۰۹) طی مطالعهای که بر روی ۳۲۲ دانشجوی دختر انجام داد، دریافت که تمایل به جراحی زییایی به طور مثبت و معناداری با نگرش فرهنگی- اجتماعی نسبت به ظاهر و به طور منفی با رضایت از ظاهر، سن و شاخص تودة بدنی رابطه دارد و تأثیر رسانهها، فقدان رضایت از ظاهر و شاخص تودة بدنی به طور معناداری تمایل به جراحی زیبایی را پیش بینی میکنند و افرادی که جذابیت جسمانی خود را پایینتر درجه بندی میکنند با احتمال بیشتری، جراحی زیبایی را جستجو میکنند.
مطالعات مختلف نشان دادند که اختلالات روانپزشکی هم در زنان (80-۵۳ درصد) درخواست کننده جراحیهای زیبایی و هم مردان( ۱۰۰ درصد)درخواست کننده جراحیهای زیبایی شایع است (ادگرتون و همکاران، ۱۹۶۱).
ادامه دارد ...