قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 47 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 242 را دانلود کنید.

عمل جراحی زیبایی در یک رویکرد کلی، زیبایی امری دنیوی (در برابر مقدس)، نسبی (در برابر مطلق)، جزئی (در برابر کلی) و از همه مهمتر ظاهری (در برابر باطنی) قلمداد شده و به عنوان مجموعه ای از مولفه هایی چون: تناسب اندام، آرایش و پوشش و جذابیت تعریف می شود (Synnott, 1990).

این رویکرد بر جنبه هایی از زیبایی تأکید دارد که قابل کسب کردن، پروراندن و خلق کردن بوده و بر این اساس تأکید از روی «زیبایی طبیعی » برداشت می شود. در حقیقت این تغییر در تلقی از زیبایی همراه با دستاورد های صنعتی و پزشکی باعث شده است زیبایی دیگر تنها یک مشخصه طبیعی و زیستی نباشد و ویژگی اکتسابی پیدا کند (Webster and Driskell ، 1983 نقل از کیوان آرا، 1389).

این زیبایی کلینیکی و اکتسابی نوعی زیبایی طبقاتی است و رابطه مستقیمی با سرمایه دارد. این زیبایی نه تنها از طریق ثروت کسب می شود بلکه خود یک ثروت و سرمایه به شمار می آید (کیوان آرا، 1389). تاریخچه جراحی بینی گرایش به زیبایی از امیال طبیعی بشر است. نقوش حک شده بر دیواره غارها از نشانه های گرایش بشر اولیه به زیبایی است، تاریخچه عمل جراحی زیبایی به هزاران سال پیش در هند باستان باز می گردد.

در آن زمان از این جراحی برای بازسازی بینی هایی که برای مجازات بریده می شدند استفاده گردید . در آنجا مدارکی از بازسازی بینی به وسیله پوست پیشانی به دست آمده است. در قرن 16 میلادی یک جراح ایتالیایی به نام گاسپارو تاگلیا کزی که توسط بسیاری از جراحان، پدر جراحی زیبایی شناخته می-شود. روشی ابداع کرد که برای مدتی پوست بازو به بینی متصل می شد تا وقتی که ناحیه مذکور خون رسانی جدید پیدا می کرد، سپس بازو از بینی جدا می شد و این نخستین عمل رینو پلاستی (عمل جراحی بینی) به حساب می آید (حسنا، 1392). Diffenbach (1847- 1792) و Jacq Joseph از پیشگامان جراحی بینی به روش های مدرن بودند که از برش های خارجی جهت کاهش حجم و اندازه بینی استفاده کردند.

در سال 1973، دکتر Goodman Wilfred کمک کرد تا روش جراحی باز برای بینی جای خود را در جراحی پیدا کند. قبل از این زمان تمام اعمال جراحی بینی با روش جراحی بسته انجام می شد. بدین ترتیب در طول زمان روش جراحی باز بینی محبوبیت پیدا کرد. البته به طور عمده آن را جهت جراحی اولیه بینی مورد استفاده قرار می دادند و در اعمال ترمیمی و ثانویه کاربردی نداشت. در سال 1987 دکتر جک پی گلنتر باعث افزایش محبوبیت عمل جراحی بینی باز در عمل های ثانویه شد (به نقل از بیات شهبازی، 1392).

نخستین عمل های جراحی پلاستیک پس از پایان جنگ جهانی اول برای معالجه مجروحان جنگی که دچار آسیب های جدی در ناحیه صورت شده بودند، انجام گرفته است و از سال 1920 میلادی، بیمارانی که نقص مادرزادی یا عیوب ظاهری داشتند، تحت عمل جراحی زیبایی قرار می گرفتند. در جنگ جهانی دوم، سربازان چینی برای تغییر چهره خود، تحت عمل جراحی پلاستیک زیبایی قرار گرفتند و با پیشرفت علم پزشکی همزمان باسایر جراحی ها، جراحی ها پلاستیک و زیبایی نیز پیشرفت نموده است.

در پاپیروس های بدست آمده از مصر باستان در 3500 سال قبل از میلاد مسیح، شواهدی از بازسازی بینی در افرادی که به علت تنبیه به قطع این عضو محکوم شده بودند، دیده می شود. در حدود 800 قبل از میلاد سوزروتا در هند بازسازی بینی با فلپ پیشانی را انجام داد. در سال 1600 میلادی تگلی کوزی بازسازی این عضو با فلپ حاصل از بازو را توصیف نمود. در حدود سال 1750 میلادی Quelmatz ایجاد فشار روزانه به تیغه بینی جهت اصلاح انحراف آن را معرفی کرد، Diffenbach در سال 1845 از انسزیون-های خارج بینی جهت اصلاح دفورمیتی آن استفاده کرد. Roe در سال 1887 اولین، رینوپلاستی زیبائی را در یک بیمار مبتلا دفورمیتی انجام داد (حافظی و همکاران، 1388). جاکویز جوزف را پدر رینوپلاستی می دانند.

وی که یک ارتوپد آلمانی بود درک انقلابی خود را از جراحی بینی در سال 1898 در انجمن پزشکی برلین ارائه نمود. جراحان بینی زیادی از سراسر دنیا برای دیدن اعمال جراحی وی به آلمان سفر کردند. بعضی از مانورهای جراحی که امروزه بکار برده می شوند، در حقیقت همان هائی است که وی د ر آن سال ها توصیف نموده است. تکنیک ها و درک وی از رینوپلاستی بعداً توسط جراحانی از قبیل سامول فومن، جوزف سافین، گوستا و آفریچ ، بسط داده شد، فومن کسی بود که با درک صحیح از این تکنیک ها کمک زیادی به گسترش این دانش نموده و جراحان رینوپلاستی مدرن مثل ماریک کاتل، ایروینگ گلدمن را تربیت نمود.

ادامه دارد ...