موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 49 صفحه
شماره فایل : 140 mg
كارآفرین را از دو دیدگاه متفاوت تعریف می کنند: از دید یک اقتصاددان و از دید یک روانشناس. از دید یك اقتصاددان، یك كارآفرین كسی است كه منابع و نیروی انسانی و مواد و سایر دارایی ها را تركیب می نماید، به گونه ای كه ارزش آنها افزایش یابد و كسی كه تغییر ایجاد می كند، نوآوری می نماید و تقاضای جدید ایجاد می نماید. از دید روانشناس، یك كارآفرین كسی است كه به طور خاص به واسطه برخی نیروها مثل نیاز به كسب و به دست آوردن، آزمودن، عمل نمودن و شاید فرار از قدرت دیگران هدایت می شود.
در حالیكه كارآفرینان وجوه اشتراك زیادی دارند، از بسیاری جهات نیز متفاوت می باشند. یك مجموعه معین از ویژگیها و رفتارها وجود ندارد كه هر كارآفرینی آن را دارا باشد. آن چیزی كه در شرایط مختلف لازم می باشد، به تركیبی از بازیگران كلیدی و نحوه ایجاد و حذف فرصتها و كمبودها و نقاط قوت موسسان وابسته است. با این وجود، مطالعاتی نیز نشاندهنده وجود یك مجموعه مشترك از ویژگیها در كارآفرینان می باشد. برخی از این ویژگیهای كلیدی كه در یك كارافرین موفق موجود باید باشد عبارتند از نوآوری، ابتكار، محرك های روانی موفقیت، تمایل به ریسك پذیری حساب شده، انعطاف پذیری و رقابت جویی (Johnston et al, 2009). شخصیت از ملزومات كارآفرینی است توسعه كار آفرینی نیازمند تربیت افراد كارآفرین می‌باشد.
در سرتاسر دنیا مراكز مختلفی برای آموزش و كارآفرینی وجود دارد. اگرچه برخی از افراد روحیة كارآفرینی بیشتر را وابسته به تحولات زندگی افراد در طول سالیان مختلف می‌دانند ولی این تناقضی با آموزش كارآفرینی ندارد. در آموزش كارآفرینی بایستی افرادی كه بصورت بالقوه از روحیه كارآفرینی برخوردارند انتخاب شده و سپس شخصیت‌شان به فعلّیت برسد. نقش دولت در توسعه كارآفرینی، علاوه بر ایجاد بسترهای سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و حمایتی از كارآفرینی، شناسایی، آموزش و هدایت فعالیت‌های كارآفرینانه است.(Ward, 2004) ویژگی هایی مانند تعهد، اعتماد به نفس، سرسختی، نیاز به كسب، فرصت سازی، ابتكار، مسئولیت پذیری، توانایی حل مشكل، توانایی ساخت تیم در كارآفرینان مشترك است.
تلاش برای تعیین ویژگیهای شخصیتی و روانشناختی یك كارآفرین محكوم به شكست است، زیرا برای هر تعریف سنتی از تیپ كارآفرینانه، مثالهای نقض متعدددی كه آن تئوری را تكذیب می نماید وجود دارد. آنها چنین بحث می نمایند: زمانی كه عوامل محیطی نمی توانند مستقل از عوامل روانشناختی بررسی شوند، دیدگاه كلی از كارآفرینی ناكافی است. كارآفرینان نه تنها به وسیله ویژگیهای شخصیتی قابل شناسایی هستند، بلكه به اندازه آنچه که آنها هستند، آنچه كه یك كارآفرین انجام می دهد نیز مهم است. بنابراین ضروری است كه كارآفرین را به صورت یك شكل رفتاری در نظر بگیریم و نه تنها به صورت مجموعه ای از ویژگیهای مشترك. برخلاف صاحبان و مدیران سنتی كسب و كارها كه به واسطه منابع تحت اختیارشان شناخته می شوند، كارآفرینان دارای جهت گیری استراتژیك بوده و به دنبال فرصتها هستند.
پیتر دراکر بیان می كندكه كارآفرینی یك شكل رفتاری است كه به وسیله تمرین نوآوری سیستماتیك، كه عبارتست از تحلیل سیستماتیك فرصتها و جستجو برای تغییراتی كه عامل نوآوری می شوند آموخته می شود. این نشان می دهد كه كارآفرینان كسانی هستند كه این رفتار را بروز می دهند و به صورت سیستماتیك فرصتهای ناشی از تحولات را جذب و تحلیل می نمایند و سپس دانش تجربی خود را بر اساس آن می سازند (Mcquaid, 2002).
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.
