موارد استفاده : تحقیق و آموزش
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 43 صفحه
شماره فایل :: 265 mg
در بهمن ماه 1379 دانشمندی ایرانی که در زمینۀ نانوفناوری در امریکا تحقیق می‌نمود، طی نامه ای خطاب به مرحوم دکتر ابتکار (مشاور رئیس جمهور وقت در زمینۀ علوم و فناوری) اقدام به معرفی نانو به عنوان یک فناوری نوظهور نموده و از وی درخواست نمود اهمیت این موضوع را به مسئولین کشور گوشزد نمایند تا از این طریق امکان استفاده از فرصت‌های موجود در نانوفناوری فراهم شود. دکتر ابتکار نیز طی یادداشتی (اسفند 1379)
خطاب به آقای خاتمی (رئیس جمهور) از ایشان درخواست نمود تا موضوع فوق مورد توجه مراکز علمی – پژوهشی کشور قرار گیرد. بدین ترتیب مطالعه و شناسایی ابعاد مختلف فناوری نانو و آثار آن در جهانِ پیرامون ما از ابتدای سال 1380 در کشور آغاز شد ( انصاری، 1384). این مطالعات در خلال سالهای 1380 و 1381 در دفتر همکاری های تکنولوژیک ( TCO) و نیز چندین سمینار در رابطه با نانوفناوری انجام پذیرفت. از این تاریخ تا شهریور 1382، جلسات، سخرانی ها ، پروژه های مطالعاتی و حتی چندین کنفرانس داخلی در خصوص نانوفناوری برگزار گردید. در تاریخ شهوریور ماه 1382 اتفاقی رخ داد که نقطۀ عطف مهمی در تجربۀ نانوفناوری در کشور به شمار می‌رود.
در این تاریخ رئیس جمهوری با توجه به اهمیت فناوری نانو و نقش آن در شکل دهی آیندۀ اقتصاد جهانی، ضمن ابراز عدم رضایت از طولانی شدن مراحل در دستگاه‌های رسمی کشور، دستور تشکیل ستادی ویژه با نظارت مستقیم خود را دادند. بدین ترتیب اولین جلسۀ ستاد در شهوریور ماه 1382 با حضور رئیس جمهور تشکیل گردید ( ناصری،1385).
این ستاد تدوین برنامۀ راهبردی توسعۀ نانوی ایران را آغاز کرد و این کار را در سال 83 به پایان رساند. این برنامه در سال 84 به تصویب هیأت دولت رسید (طباطبائیان و انصاری، 1384). همچنین یکی از مهمترین برنامه ریزی هایی که در خلال سالهای 1384 و 1385 انجام پذیرفته تأسیس شبکۀ آزمایشگاه های نانوتکنولوژی زیرساختی بوده است
ادامه مقاله به طور کامل در فایل اصلی موجود است.
