قابل استفاده در: مقاله نویسی و انجام پژوهش های علمی
منابع فارسی: دارد
منابع لاتین: دارد
پیشینه داخلی جدید: دارد
پیشینه خارجی جدید: دارد
نوع فایل: Word قابل ویرایش
تعداد صفحه: 51 صفحه
بعد از پرداخت حق اشتراک فایل شماره 301 را دانلود کنید.

آیا دینداری به رضایت بیشتر از زندگی زناشویی می انجامد؟ در اکثر پژوهش های صورت گرفته در کشورهای مختلف ، مشاهده می شود میان دینداری و مؤلفه های رضایت مندی زندگی، خشنودی و مؤلفه های روان سالم همبستگی معنادار وجود دارد.تحقیقات نشان داده است افرادی که دست کم یک بار در هفته به کلیسا می روند، از زندگی خود بسیار راضی هستند (هارت،1990). قران کریم با تأکید تمام،اعلام می کند که آرامش روان،فقط در سایه توجه به خداوند امکان پذیر است.

علامه طباطبایی(ره) این حصر را بدین گونه تبیین می کند که هم و غم انسان ، دستیابی به سعادت و ایمنی از بدبختی است. انسان در این راه به هر وسیله ای که دسترسی داشته باشد، چنگ می زند،ولی همه این وسایل و اسباب، اگر از یک جهت غالب و توانا باشد،از جهت دیگر مغلوب و نا توانند، جزء خداوند متعالی که توانای مطلق است و ناتوانی در او راه ندارد (آذربایجانی،1390).

دین اسلام با تأكید بر انجام آموزه‌هایی مانند احكام، آداب و رسوم و اخلاقیات، به‌ویژه در بُعد روابط خانوادگی، این مهم را یكی از روش‌های ایجاد سازگاری و رضایت می‌داند كه پژوهش‌های گسترده‌ای نیز در‌این‌باره انجام شده است. برای مثال، نتایج تحقیقی كه با هدف بررسی رابطة تقیدات مذهبی و سازگاری زناشویی انجام شد، نشان می‌دهد كه تقیّدات مذهبی زوجین با سازگاری زناشویی رابطة همبستگی معناداری دارد.

میزان رابطة همبستگی تقیّدات مذهبی با سازگاری كلی هفتاد درصد بود كه در ابعاد گوناگون سازگاری زناشویی بررسی شد. بیشترین میزان رابطه با بعد توانایی حل تعارض با شصت درصد و كمترین میزان با بعد روابط جنسی سی درصد بود. همچنین نتایج پژوهش نشان داد كه میزان سازگاری زناشویی در بین زوجینی بیشتر است كه تقیّدات مذهبی آنها پس از ازدواج بیشتر شده است. به این معنا كه با افزایش تقیّدات مذهبی، میزان سازگاری زناشویی نیز بیشتر میشود و این رابطه احتمالاً‌ دو‌جانبه است.

به عبارت دیگر، افزایش سازگاری زناشویی نیز موجب افزایش تقیدات مذهبی در بین زوجین می‌شوداسلام برای تنظیم روابط زن و شوهر، برای هر یك از آنها توصیه‌هایی دارد كه متناسب با ابعاد روان‌شناختی آنهاست. در كلمات اولیای دین، به دو نكتة مهم روان‌شناختی دربارة زن اشاره شده است؛ اولین نكته، به تفاوت روانی زن با مرد باز‌می‌گردد. ویژگی‌های روانی و شخصیتی زن، با مرد متفاوت است.

بنابراین، مرد نباید بر اساس ویژگی‌هایی كه در خود و سایر مردان می‌بیند، زن را بسنجد و انتظار داشته باشد كه از لحاظ روانی كاملاً‌ با او هماهنگ باشد. اگر مرد بر‌این شیوه، اصرار ورزد، به شخصیت زن ضربه زده و موجب آسیب روانی او می‌شود( همان). نكتة دیگر، توصیف زن در كلمات اولیای دین به ریحانه است.

این واژه به لطافت، آسیب‌پذیری، عاطفی و احساسی بودن زن اشاره دارد. در مقابل، صفت قهرمانی از زن نقل شده است. از تقابل این دو كلمه می‌توان برداشت كرد كه عناصر زیباشناختی، آرامش‌بخشی و عاطفی، در زن غلبه دارد و كمتر باید از او سخت‌رویی و استواری را انتظار داشت (آرین،1380).

ادامه دارد ...