مروری بر پژوهش های انجام شده در داخل و خارج کشور

پژوهش های خارجی

کرینگ و هانکوک (1994) در پژوهش خود به بررسی موانع به کار گیری گروه درمانی شناختی-رفتاری در افراد مبتلا به ضایعه نخاعی پرداختند. آنها با مشکلاتی مواجه شدند شامل مشخصات بیمار، انکار، اجتناب، درگیری های برنامه، مشکلات در تشکیل گروه، و حضور نامنظم به دلیل بیماری بیمار است. با وجود مشکلات عملی و انگیزشی تجربه در اجرای گروه CBT برای افراد که تازه دچار ضایعه نخاعی شدند، پس از اتمام برنامه، نظراکثریت افراد مبتلا به ضایعه نخاعی در مورد برنامه بسیار مثبت بود و توصیه می شود آن به عنوان یک جزء معمول توانبخشی بیمارستان معرفی شود.

نتایج پژوهش کرینگ، هانکوک، دیکسون ، و چانگ (1997) در زمینه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر عوارض روانی بعد از ضایعه نخاعی نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر اضطراب، افسردگی و عزت نفس افراد مبتلا موثر است و افسردگی آنها را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. کرینگ، هانکوک و دیکسون (1999) در مطالعه ای به بهبود سازگاری دراز مدت بعد از ضایعه نخاعی پرداختند. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که به کار گیری درمان شناختی رفتاری به طور معناداری برخی از جنبه های سازگاری را بهبود می بخشد.

اهدی و جنسون (2007) در مظالعه به اثر بخشی درمان روان شناختی (درمان شناختی- رفتاری و درمان هیپنوتراپی) بر درد مزمن افراد مبتلا به ضایعه نخاعی پرداختند. نتایج حاکی از ان بود که هر دو نوع درمان در کاهش درد افراد مبتلا موثر بود و پیشنهاد شده است که از این نوع درمان در کنار دارو درمانی برای افراد مبتلا به ضایعه نخاعی به کار گرفته شود.

ادامه دارد...

  پژوهش های داخلی

نتایج پژوهش رسولی زاده، قنبری هاشم آبادی و طباطبایی (1388) در زمینه تاثیر گروه درمانی با رویکرد شناختی رفتاری بر مردان وابسته به مواد افیونی با همبودی اختلال افسردگی اساسی نشان داد که استفاده از روش گروه درمانی شناختی رفتاری در درمان مبتلایان به اختلال وابستگی به مواد افیونی همراه با اختلال افسردگی اساسی موثر می باشد.

مشفقی(1388) در پژوهش خود به بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون شهر اصفهان می پردازد. نتایج پژوهش وی نشان داد که بعد از 8 جلسه گروه درمانی شناختی رفتاری برروی بیماران پارکینسون افسردگی آنها کاهش و کیفیت زندگی آنها افزایش یافته است (001/0P<). نتایج پژوهش پدرام، محمدی، نظیری و آیین پرست (1389) نشان داد که جلسه هاي گروه درماني شناختي- رفتاري تاثيري مثبت بر کاهش اضطراب، افسردگي و افزايش اميدواري دارند و نتايج اين پژوهش ضرورت بکارگيري درمان هاي روان شناختي در كنار درمان هاي متداول دارويي براي بيماران را نشان مي دهند.

ادامه دارد...